Michał Osmola (ur. 28 sierpnia 1894 roku w Wojsławiu, zm. 6 września 1981 roku w Penrhos) – polski wojskowy, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca batalionu KOP Sejny.
Biografia[]
Michał Osmola urodził się 28 sierpnia 1894 roku w Wojsławiu, na terenie Austro-Węgier. Należał do Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej, wstąpił do Legionów Polskich. W 1915 roku został ranny. W trakcie kryzysu przysięgowego został wcielony do Armii Austro-Węgier i trafił na front włoski. W listopadzie 1918 roku jako podporucznik rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. W grudniu 1920 roku otrzymał awans na porucznika, a w maju 1922 roku na kapitana. Ukończył kursy w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie i został komendantem hufca Przysposobienia Wojskowego. W 1928 roku rozpoczął kurs w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, a następnie studiował w Centrum Wyszkolenia Piechoty. W marcu 1937 roku trafił do Korpusu Ochrony Pogranicza i objął dowództwo nad batalionem Suwałki. W marcu 1938 roku otrzymał awans na podpułkownika. W styczniu 1939 roku stanął na czele batalionu KOP Sejny.
Na czele batalionu prowadził walki z Sowietami w rejonie Suwałk i Augustowa, a następnie przekroczył granice litewską. Został internowany, ale udało mu się uciec i dotarł do Francji. Dołączył do odtwarzanego Wojska Polskiego. Objął dowództwo nad plutonem oficerskim w Obozie Wyszkolenia Oficerów w Vichy. Po klęsce w kampanii francuskiej, ewakuował się do Wielkiej Brytanii. Był zastępcą dowódcy 19 batalionu kadrowego strzelców i wykładowcą taktyki w Centrum Wyszkolenia Piechoty. W 1947 roku został zdemobilizowany i pozostał w Szkocji.
Zmarł 6 września 1981 roku w Penrhos.