Michaił Iwanowicz Dratwin (ros. Михаил Иванович Дратвин) (ur. 21 listopada 1897 roku we wsi Jekimowo, zm. 12 grudnia 1953 roku w Moskwie) – sowiecki wojskowy, generał lejtnant Armii Czerwonej.
Biografia[]
Michaił Dratwin w młodości.
Michaił Dratwin urodził się 21 listopada 1897 roku we wsi Jekimowo w obwodzie kostromskim. W młodości pracował w biurze telegraficznym miasta Petersburg. W 1914 roku ukończył szkołę telegraficzną. W 1916 roku został powołany do armii rosyjskiej i jako urzędnik pocztowo-telegraficzny brał udział w I wojnie światowej. W czerwcu 1918 roku został powołany do Armii Czerwonej. Pracował przy łączności w Petersburgu. Uczestniczył w wojnie domowej, a w marcu 1921 roku brał udział w tłumieniu powstania w Kronsztadzie. Następnie został naczelnym komisarzem kwatery głównej Leningradzkiego Okręgu Wojskowego. Jako doradca wojskowy przebywał w Chinach. W październiku 1927 roku rozpoczął studia na Akademii Wojskowej im. Frunzego. W marcu 1931 roku został szefem wojsk łączności Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. W sierpniu 1937 roku został szefem Wojskowej Akademii Elektrotechnicznej Armii Czerwonej. W listopadzie 1937 roku został attache wojskowym ambasady radzieckiej w Chinach. Od lipca 1938 roku pozostawał w dyspozycji Zarządu Wywiadu Armii Czerwonej. W styczniu 1939 roku został szefem 11 oddziału Sztabu Generalnego i nadzorował misje wojskowe w Chinach i Hiszpanii. W grudniu 1939 roku został skierowany do Ludowego Komisariatu Obrony ZSRR, a w kwietniu 1941 roku został wykładowcą na Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego.
Po rozpoczęciu operacji Barbarossa został dowódcą 275. Dywizji Strzeleckiej. Walczył nad Dnieprem, pod Dniepropietrowskiem i Krasnym Łymaniem. Za zręczne dowodzenie został odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru. W styczniu 1942 roku został zastępcą dowódcy 37. Armii do spraw logistyki. Zorganizował sprawne zaopatrzenie, za co otrzymał Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia. Od kwietnia 1944 roku pozostawał w dyspozycji marszałka Gieorgija Żukowa. Koordynował działania 47. i 48. Armii, które prowadziły działania ofensywne od Dniepru po Wisłę. W styczniu 1945 roku został dowódcą 47. Korpusu Strzeleckiego, który uczestniczył w operacjach mławsko-elbląskiej, pomorskiej i berlińskiej. Za zdobycie Gdańska, jego korpus otrzymał honorowy tytuł "gdański".
W czerwcu 1945 roku został skierowany do sowieckiej administracji wojskowej w Niemczech. Następnie został przydzielony do Sztabu Generalnego. W grudniu 1951 roku rozpoczął studia na Wyższej Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa. W styczniu 1953 roku został zastępcą szefa Wojskowej Akademii Dyplomatycznej.
Zmarł na atak serca 12 grudnia 1953 roku w Moskwie. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.