Mieczysław Kazimierz Sokołowski ps. Grzymała, Ojciec, Pomian, Unikat (ur. 23 września 1898 roku w Częstochowie, zm. w nocy z 18 na 19 sierpnia 1944 roku w Warszawie) – polski wojskowy, podpułkownik Armii Krajowej. Podczas powstania warszawskiego dowódca IV Obwodu Ochota.
Biografia[]
Mieczysław Sokołowski urodził się 23 września 1898 roku w Częstochowie, na terenie Imperium Rosyjskiego. Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej i ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził plutonem w kompanii por. Jana Rzepeckiego, w 3. Pułku Piechoty Legionów. Od 1921 roku był instruktorem w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie i w Centralnej Szkole Strzeleckiej w Lesznie. W 1928 roku awansował na kapitana, a w 1935 roku trafił do Korpusu Ochrony Pogranicza. Rok później otrzymał awans na majora. Od kwietnia 1938 roku dowodził batalionem Wołożyn.
Podczas kampanii wrześniowej jego batalion został przemianowany na III batalion w 2. Pułku Piechoty KOP ppłk. Jana Rogowskiego. Po klęsce wrześniowej rozpoczął działalność konspiracyjną w Służbie Zwycięstwu Polski, a następnie Związku Walki Zbrojnej. We wrześniu 1940 roku został aresztowany podczas obławy i do 1941 roku był więźniem obozu w Auschwitz. Po wyjściu na wolność został awansowany na podpułkownika. Podczas powstania warszawskiego dowodził IV Obwodem Ochota. W nocy z 1 na 2 sierpnia 1944 roku wyprowadził 700 żołnierzy i cywili do lasów chojnowskich, gdzie spodziewał się pozyskać uzbrojenie z zrzutów lotniczych. Po drodze, w okolicach Pęcic stoczył krwawą potyczkę z oddziałami niemieckiej 19. Dywizji Pancernej gen. Hansa Källnera i poniósł duże straty. Do celu dotarło jedynie 300 powstańców. Utworzył grupę ze znajdujących się tam oddziałów z Ochoty, Mokotowa i VII Obwodu Obroża. W nocy z 18 na 19 sierpnia próbował przebić się do walczącej stolicy, ale został ciężko ranny. Wkrótce został dobity przez Niemców.
Po wojnie został ekshumowany i pochowany na cmentarzu w Wilanowie.