Mieszko II Lambert (ur. 990, zm. 1034) – król Polski w latach 1025-1031 oraz książę Polski w latach 1032-1034. Mieszko II był synem Bolesława I Chrobrego oraz Emnildy. Był pechowym władcą: chociaż niewątpliwie utalentowany i wojowniczy jak jego ojciec padł ofiarą jednoczesnego ataku niemiecko-ruskiego. Był to pierwszy atak na Polskę ze wschodu i zachodu.
Biografia[]
Mieszko II Lambert, Aleksander Lesser
Mieszko II Lambert urodził się w roku 990 jako jedno z sześciu dzieci Bolesława Chrobrego. Od urodzenia przygotowywany był do objęcia tronu. U boku ojca brał udział w wyprawach wojennych. W roku 1013 ( w wieku 23 lat) uczestniczył w podpisaniu pokoju z Henrykiem II Świętym w Merseburgu i wynegocjował jego warunki. W imieniu swojego ojca złożył hołd lenny z Milska i Łużyc. W 1025 roku ożenił się z córką palatyna reńskiego; siostrzenicą Ottona III - Rychezą. Rok później wydzielona mu została dzielnica, najprawdopodobniej krakowska. Wtedy też wyjechał na misję dyplomatyczną do Czech do księcia Olbrzycha, który nie okazał się być lojalnym sojusznikiem, gdyż wymordował całą świtę przyboczną Mieszka, a jego samego uwięził. Syn Bolesława stał się później zakładnikiem cesarskim, który został uwolniony dopiero za wstawiennictwem żony. W 1015 roku Mieszko stanął na czele wojsk polskich w wojnie z cesarzem Henrykiem II. Podczas swej wyprawy dotarł aż do Miśni, gdzie chciał podbić gród swojego szwagra Hermana, a dwa lata później uderzył na Morawy. 25 grudnia 1025 roku został on koronowany na króla Polski, a trzy lata później planował udział w buncie przeciwko cesarzowi, lecz z powodu zbyt długich przygotowań, wojska polskie złupiły jedynie Saksonię. W 1029 roku Konrad II podjął nieudaną próbę podboju Łużyc, które zostały obronione dzięki dobrej taktyce Mieszka. W latach 1029-1030 podpisał z Węgrami pakt antyniemiecki i w tym samym roku razem ze swoimi sojusznikami wyruszył na wspólnego wroga, grabiąc sto osad, biorąc w niewolę 9 tysięcy jeńców. Po tych poczynaniach, Mieszko podpisał pakt z Jarosławem Mądrym, ale utracił rozbity przez Konrada sojusz węgiersko-polski. W roku 1031 podpisano sojusz węgiersko-niemiecki, odbył się najazd na Polskę z dwóch stron: Jarosław Mądry zajął Grody Czerwieńskie, a Konrad II Łużyce i Milsko, o które tak długo walczył ojciec Mieszka, Bolesław. Najazd był sprowokowany przez Ottona oraz Bezpryma, którzy nie bacząc na dobro swojego kraju pragnęli odzyskać w nim należną sobie według słowiańskiego zwyczaju dzielnicę. Mieszko uciekł do Czech, ale tam został wykastrowany przez Olbrzycha. W tym samym czasie Rycheza wzięła rozwód z Mieszkiem i razem z insygniami i synami wróciła do Niemiec, a w Polsce władzę przejął Bezprym. Ostatnią porażką w tym roku było zajęcie Moraw przez Brzetysława I. W następnym roku ludność zbuntowała się wobec podatków na rzecz kościoła i na dwa lata państwo polskie pogrążyło się w zupełnej anarchii. W ciągu dwóch następnych lat Mieszko odzyskał częściowe panowanie nad swoimi terenami, a w roku 1034 zmarł.
Księżna Matylda wręcza księgę liturgiczną Mieszkowi II
Rodzina[]
Rodzice[]
- Bolesław I Chrobry, król Polski
- Emnilda słowiańska
Żony[]
Dzieci[]
- Kazimierz I Odnowiciel (1016 - 1058), książę Polski
- Rycheza Polska
- Gertruda
Polska Mieszka II[]
Źródła[]
- Mieszko II Lambert, kolekcja Władcy Polski, wydawnictwo Hachette.