Mikołaj Grzegorz Łapicki (ur. 16 września 1896 roku w Krakowie, zm. 20 sierpnia 1972 roku w Londynie) – polski wojskowy, pułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej szef sztabu Samodzielnej Grupy Operacyjnej Polesie gen. Franciszka Kleeberga.
Biografia[]
Mikołaj Łapicki urodził się 16 września 1896 roku w Krakowie, na terenie Austro-Węgier. Należał do Związku Strzeleckiego. Podczas I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich i służył w artylerii. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do Armii Austro-Węgier i walczył we Włoszech. Od listopada 1918 roku służył w Wojsku Polskim. Podczas wojny polsko-ukraińskiej uczestniczył w obronie Lwowa, a następnie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1919-1924 był instruktorem w Obozie Szkoleniowym Artylerii. W maju 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana, a w marcu 1924 roku awansował na majora. W 1929 roku ukończył kurs w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie i został asystentem tej uczelni. W grudniu 1930 roku otrzymał awans na podpułkownika. Później kierował katedrą taktyki artylerii. W 1934 roku objął dowództwo nad 7 dywizjonem artylerii konnej, a rok później został dowódcą 1. Pułku Artylerii Lekkiej Legionów. W marcu 1937 roku awansował na pułkownika i po roku trafił do Dowództwa Okręgu Korpusu nr IX w Brześciu.
Po rozpoczęciu kampanii wrześniowej objął stanowisko szefa sztabu Samodzielnej Grupy Operacyjnej Polesie gen. Franciszka Kleeberga. Po bitwie pod Kockiem trafił do niemieckiej niewoli, w której przebywał do końca wojny. Po wyjściu na wolność dołączył do 5. Kresowej Dywizji Piechoty Polskich Sił Zbrojnych. W 1947 roku został zdemobilizowany i osiadł w Wielkiej Brytanii.
Zmarł 20 sierpnia 1972 roku w Londynie. Pośmiertnie został awansowany na generała brygady.