Nikifor Wasiljewicz Miedwiediew (ros. Ники́фор Васи́льевич Медве́дев) (ur. 19 lutego 1888 roku we wsi Wyskoje, zm. 18 kwietnia 1973 roku w Moskwie) – sowiecki wojskowy, generał porucznik Armii Czerwonej.
Biografia[]
Nikifor Miedwiediew urodził się 19 lutego 1888 roku we wsi Wyskoje, w guberni kurskiej. W 1911 roku został powołany do Armii Rosyjskiej. Brał udział w I wojnie światowej. Od 1917 roku był członkiem partii bolszewickiej. W lutym 1918 roku, 5. Zaamruski Pułk Kawalerii, w którym służył Miedwiediew, wszedł w skład Armii Czerwonej. Uczestniczył w wojnie domowej. Walczył pod Carycynem, na Kubianiu, Kaukazie Północnym i Krymie. Był siedmiokrotnie ranny. W 1924 roku ukończył studia na Akademii Wojskowej im. Frunzego i został komendantem Krymskiej Szkoły Kawalerii. W sierpniu 1926 roku objął dowództwo nad 8. Samodzielną Brygadą Kawalerii w Środkowoazjatyckim Okręgu Wojskowym. W styczniu 1928 roku stanął na czele Twerskiej Szkoły Kawalerii. W 1931 roku ukończył kursy w Akademii Wojskowo-Politycznej i został wykładowcą w Wyższej Szkole Sił Powietrznych im. Żukowskiego. Następnie był wykładowcą Wojskowej Akademii Motoryzacji i Mechanizacji. W marcu 1936 roku otrzymał awans na kombriga, a w lutym 1938 roku na komdiwa. W czerwcu 1937 roku został dowódca sił pancernych Leningradzkiego Okręgu Wojskowego, a od kwietnia 1938 roku był zastępcą dowódcy Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego. W maju 1939 roku objął dowództwo nad 11. Armią w Białoruskim Okręgu Wojskowym.
Na jej czele brał udział w agresji na Polskę. W listopadzie 1939 roku został awansowany na komkora, a w kwietniu 1940 roku na generała porucznika. Od kwietnia 1941 roku pełnił stanowiska dowódcze w Syberyjskim Okręgu Wojskowym. Od lipca do listopada 1944 roku pozostawał w dyspozycji Rady Wojskowej 1. Frontu Białoruskiego gen. Konstantego Rokossowskiego. Uczestniczył w operacji Bagration. W listopadzie 1944 roku objął dowództwo nad 17. Korpusem Strzeleckim Gwardii w 18. Armii gen. Jewgienija Żurawlowa. Uczestniczył w operacjach zachodniokarpackiej, morawsko-ostrowskiej i praskiej. Służbę zakończył w 1945 roku.
Zmarł 18 kwietnia 1973 roku w Moskwie. Spoczął na cmentarzu Wwiedieńskim.