Nikołaj Erastowicz Bierzarin (ros. Никола́й Эра́стович Берза́рин) (ur. 1 kwietnia 1904 roku w Petersburgu, zm. 16 czerwca 1945 roku w Berlinie) – sowiecki wojskowy w stopniu generała pułkownika, komendant Berlina. Bohater Związku Radzieckiego.
Biografia[]
Nikołaj Bierzarin urodził się 1 kwietnia 1904 roku w Petersburgu. W młodym wieku został sierotą. 14 października 1918 roku, na ochotnika zgłosił się do Armii Czerwonej. Uczestniczył w wojnie domowej, podczas której walczył przeciwko siłom brytyjskim. W 1921 roku uczestniczył w tłumieniu powstania w Kronsztadzie, a w 1924 roku powstania zazejskiego. W 1926 roku wstąpił do partii komunistycznej. Brał udział w konflikcie o Kolej Wschodniochińską. W 1938 roku dowodził 32. Dywizją Strzelecką i uczestniczył w walkach nad jeziorem Chasan. 28 maja 1941 roku objął dowództwo nad 27. Armią w Bałtyckim Okręgu Wojskowym.
Po rozpoczęciu operacji Barbarossa, brał udział w operacji bałtyckiej. W grudniu 1941 roku został dowódcą 34. Armii, Frontu Północnozachodniego i uczestniczył w bitwie pod Diemiańskiem. Od października 1942 roku był zastępcą dowódcy 20. Armii. W marcu 1943 roku, podczas walk pod Wiaźmą został ciężko ranny i przebywał w szpitalu. We wrześniu 1943 roku został dowódcą 39. Armii. Brał udział w operacji witebskiej. 30 maja 1944 roku został dowódcą 5. Armii Uderzeniowej. Uczestniczył w operacjach jasko-kiszyniowskiej, wiślańsko-odrzańskiej, kostrzyńskiej i berlińskiej. Jego armia zdobywała budynki rządowe w Berlinie. Dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR, z dnia 6 kwietnia 1945 roku otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. 24 kwietnia marszałek Gieorgij Żukow mianował go komendantem Berlina.
16 czerwca 1945 roku w Berlinie, doszło do wypadku komunikacyjnego. Prowadzący motocykl generał Bierzarin poniósł śmierć na miejscu. Śmierć generała wzbudziła wiele wątpliwości, ale gen. Iwan Sierow potwierdził tezę o nieszczęśliwym wypadku. Został pochowany na cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie.