Nikołaj Dmitrijewicz Jakowlew (ros. Николай Дмитриевич Яковлев) (ur. 31 grudnia 1898 roku w Starej Russie, zm. 9 maja 1972 roku w Moskwie) – sowiecki wojskowy, marszałek artylerii Armii Czerwonej, szef Głównego Zarządu Artylerii.
Biografia[]
Nikołaj Jakowlew urodził się 31 grudnia 1898 roku w Starej Russie, w guberni nowogrodzkiej. W grudniu 1916 roku został zmobilizowany do Armii Rosyjskiej i brał udział w I wojnie światowej. Jesienią 1917 roku, został wybrany do komitetu żołnierskiego, a w styczniu 1918 roku został zdemobilizowany. W lutym 1918 roku wstąpił do Armii Czerwonej. Brał udział w wojnie domowej, podczas której walczył w Dagestanie przeciwko siłom Nażmutdina Gocinskiego. Po zakończeniu działań zbrojnych służył w jednostkach artyleryjskich. W 1923 roku wstąpił do partii komunistycznej, a rok później ukończył Wyższą Szkołę Sztabu Artylerii w Petersburgu. W 1934 roku został dowódcą artylerii Połockiego Rejonu Umocnionego w Białoruskim Okręgu Wojskowym. W 1937 roku odbył służbową podróż do Czechosłowacji. Następnie był dowódcą artylerii w Białoruskim, Północno-kaukaskim i Kijowskim Okręgu Wojskowym.
We wrześniu 1939 roku brał udział w agresji na Polskę. Uczestniczył w bitwie o Lwów, podczas której negocjował wycofanie sił niemieckich, za linię demarkacyjną. Następnie brał udział w wojnie z Finlandią. 14 czerwca 1941 roku został szefem Głównego Zarządu Artylerii. Wielokrotnie odwiedzał front, by zbadać skuteczność nowych dział artyleryjskich. 21 lutego 1944 roku został awansowany na marszałka artylerii. Podczas całej wojny, odbył 140 spotkań z Józefem Stalinem.
Po wojnie uczestniczył w rozwoju broni rakietowej. W październiku 1948 roku był przewodniczącym Państwowej Komisji ds. Rakiety R-1. Uczestniczył w próbach na poligonie Kapustin Jar. W listopadzie 1948 roku został Wiceministrem Obrony ZSRR. W 1952 roku został aresztowany za rzekomy sabotaż przy produkcji armaty przeciwlotniczej S-60, ale po śmierci Stalina, wyszedł na wolność. Był pierwszym zastępcą dowódcy Sił Obrony Powietrznej. W 1960 roku został szefem Grupy Generalnych Inspektorów Ministerstwa Obrony.
Zmarł 9 maja 1972 roku w Moskwie.