Obrona twierdzy brzeskiej – jedno z pierwszych poważnych starć podczas Operacji Barbarossa. Bitwa trwała od 22 do 29 czerwca 1941 i zakończyła się zwycięstwem III Rzeszy.
Przebieg[]
Niemcy w przebraniu radzieckich pograniczników zajęli most kolejowy i drogowy na Bugu 22 czerwca. Miasta podła szybko, ale w tym czasie rozpoczęły się walki o twierdzę. Armia Czerwona w twierdzy zgromadziła 7-8 tysięcy żołnierzy. 22 czerwca około godziny 3 w nocy Niemcy ostrzelali budynki twierdzy, powodując panikę wśród obrońców. Chwilę później doszło do szturmu. Około godziny 9 część załogi twierdzy uciekła z niej. Niemcom udało się zamknąć okrążenie wokół twierdzy, a Rosjanie stawiali już tylko punktowy opór.
Wieczorem 24 czerwca Sowieci stawiali opór już tylko w Umocnieniu Kobryńskim i Cytadeli. Tego samego dnia doszło do narady, kapitan Iwan Zubaczow był przeciwny opuszczenia twierdzy, a jego argumenty o konieczności ponownego odbicia twierdzy przekonały resztę oficerów. Na dowodzącego obroną został wybrany Zubaczow, a jego asystentem został komisarz polityczny Jefim Fomin.
26 czerwca Rosjanie próbowali przebić okrążenie, ale próba zakończyła się klęską. 29 czerwca Wehrmacht zdobył Fort Wschodni i wziął do niewoli Fomina. Jako komunista i żyd został rozstrzelany na miejscu. Do niewoli trafił także Piotr Gawriłow. Według Rosjan w ruinach twierdzy dochodziło jeszcze do walk, ale nie potwierdzają tego dokumenty niemieckie, według których od 27 czerwca w twierdzy nie zginął żaden niemiecki żołnierz.
Zobacz też[]
- Obrona twierdzy brzeskiej z 1939 roku.