Paul-Hermann Werner (19 marca 1893 roku w Stade, zm. 30 czerwca 1940 roku w Breście) – niemiecki wojskowy, pułkownik Wehrmachtu.
Biografia[]
Paul-Hermann Werner urodził się 19 marca 1893 roku w Stade. Służbę wojskową rozpoczął w 1912 roku. Służył w wojskach kolejowych. Brał udział w I wojnie światowej, podczas której był kilkukrotnie ranny. Był odznaczony obiema klasami Krzyża Żelaznego, Srebrną Odznaką za Rany i Krzyżem Kawalerskim Orderem Hohenzollernów z Mieczami. Po wojnie kontynuował służbę w Reichswehrze. Przez dwa lata służył w sztabie 2. Dywizji w Szczecinie. W lutym 1926 roku otrzymał awans na kapitana. Wiosną 1931 roku trafił do Ministerstwa Reichswehry w Berlinie. Następnie służył w Sztabie Sił Motorowych gen. Oswalda Lutza. Po utworzeniu Wehrmachtu został awansowany na podpułkownika. We wrześniu 1939 roku, jako pułkownik objął dowództwo nad 31. Pułkiem Pancernym w 5. Dywizji Pancernej gen. Heinricha von Vietinghoffa.
Na jego czele brał udział w kampanii polskiej. Uczestniczył w bitwie pod Pszczyną i bitwie o Bożą Górę. Później brał udział w kampanii francuskiej, za co 3 czerwca 1940 roku otrzymał Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego. Jego jednostka wyróżniła się w walkach.
Zmarł na zawał serca 30 czerwca 1940 roku w Breście, podczas kąpieli w Atlantyku. Spoczął w okolicach Schwerin.