Paul Bader (ur. 20 lipca 1883 roku w Lahr, zm. 28 lutego 1971 roku w Emmendingen) – niemiecki wojskowy, generał artylerii Wehrmachtu. Zbrodniarz wojenny.
Biografia[]
Paul Bader urodził się 20 lipca 1883 roku w Lahr. W październiku 1903 roku rozpoczął służbę wojskową w artylerii. Po wybuchu I wojny światowej, jednostka w której służył trafiła na front zachodni. W kwietniu 1915 roku jako kapitan został adiutantem 39. Brygady Artylerii Polowej. Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w Reichswehrze. Od kwietnia 1933 do września 1934 roku dowodził 5. Pułkiem Artylerii. W kwietniu 1937 roku objął dowództwo nad 2. Dywizją Piechoty Zmotoryzowanej.
Na jej czele brał udział w kampanii polskiej i walczył w bitwie w Borach Tucholskich oraz bitwie pod Kobryniem. Następnie uczestniczył w kampanii francuskiej. W lipcu 1941 roku otrzymał awans na generała artylerii i został Naczelnym Dowódcą Wojsk w Serbii. Prowadził walki z komunistycznymi partyzantami. Na polecenie feldmarszałka Wilhelma Lista tworzył obozy zbiorcze dla zakładników. Jeżeli dochodziło do ataków na żołnierzy Wehrmachtu, byli oni rozstrzeliwani w proporcji 100 za 1 zabitego Niemca i 50 za rannego. Od marca 1942 roku zaprzestał egzekucji, a jeńców wysłał na roboty przymusowe do III Rzeszy. W styczniu 1943 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Niemieckim. W październiku 1943 roku objął dowództwo nad XXI Korpusem Górskim, ale wkrótce trafił do rezerwy dowódczej. W marcu 1944 roku zakończył służbę wojskową.
Po wojnie zamieszkał w Emmendingen. Podczas przesłuchania w styczniu 1964 roku twierdził, że nic nie wiedział o zbrodniach wojennych na cywilach.
Zmarł 28 lutego 1971 roku w Emmendingen.