Pawieł Artiemjewicz Artiemjew (ros. Па́вел Арте́мьевич Арте́мьев) (ur. 29 grudnia 1897 roku we wsi Lisiczkino, zm. 19 marca 1979 roku w Moskwie) – sowiecki wojskowy w stopniu generała pułkownika. Podczas II wojny światowej dowódca Moskiewskiego Okręgu Wojskowego.
Biografia[]
Pawieł Artiemjewicz Artiemjew urodził się 29 grudnia 1897 roku we wsi Lisiczkino w guberni nowogrodzkiej. Pochodził z ubogiej rodziny chłopskiej. Pracował od jedenastego roku życia. W 1915 roku trafił do armii rosyjskiej i brał udział w I wojnie światowej. Podczas rewolucji październikowej wstąpił do Czerwonej Gwardii. Brał udział w wojnie domowej i walczył na froncie północnym oraz południowym. W 1920 roku wstąpił do KPZR. Od lipca 1921 roku służył w wojskach wewnętrznych OGPU/NKWD. W 1925 roku ukończył Wyższą Szkołę Pograniczników NKWD. W 1938 roku ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego, a następnie był komendantem Szkoły Wojskowo-Politycznej NKWD im. Woroszyłowa. W sierpniu 1938 roku objął dowództwo nad Samodzielną Dywizją Strzelców Zmotoryzowanych Specjalnego Przeznaczenia. Na jej czele brał udział w wojnie z Finlandią. Od 26 lutego 1941 roku był szefem Zarządu Wojsk Operacyjnych NKWD.
Pawieł Artiemjew.
Po rozpoczęciu operacji Barbarossa został dowódcą Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. Powierzono mu obronę stolicy na jej podejściach. Zarządzał linią obrony Możajska. 7 listopada 1941 roku dowodził defiladą na Placu Czerwonym w Moskwie. W 1945 roku powierzono mu organizację Parady Zwycięstwa. W czerwcu 1947 roku został zdymisjonowany i pozostawał w dyspozycji Ministra Sił Zbrojnych. W 1949 roku ukończył wyższe kursy akademickie na Wyższej Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa. Od maja 1949 do czerwca 1953 roku ponownie dowodził Moskiewskim Okręgiem Wojskowym. Uważany za człowieka Berii, został odwołany po jego aresztowaniu. Następnie został zastępcą dowódcy Uralskiego Okręgu Wojskowego. We wrześniu 1960 roku przeszedł na emeryturę.
Zmarł 19 marca 1979 roku w Moskwie. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.