Peter Weyer (ur. 30 września 1879 roku w Düben, zm. 4 czerwca 1947 roku w Frankfurcie nad Odrą) – niemiecki wojskowy, generał artylerii Wehrmachtu.
Biografia[]
Peter Weyer urodził się 30 września 1879 roku w Düben. W marcu 1898 roku rozpoczął służbę wojskową. Rok później został awansowany na porucznika. Brał udział w I wojnie światowej, za co był odznaczony obiema klasami Krzyża Żelaznego, Krzyżem Kawalerskim Orderu Hohenzollernów z Mieczami. Po wojnie kontynuował służbę w Reichswehrze. W listopadzie 1927 roku otrzymał awans na podpułkownika, a w październiku 1930 roku na pułkownika. Następnie służył w sztabie poligonu w Jüterbog. W 1933 roku, jako generał major został instruktorem szkolenia artylerii. W 1936 roku objął dowództwo nad 14. Dywizją Piechoty.
Podczas kampanii polskiej, jego dywizja została podporządkowana XVI Korpusowi Armijnemu gen. Ericha Hoepnera. Uczestniczył w bitwie pod Częstochową, bitwie pod Piotrkowem Trybunalskim i bitwie nad Bzurą. Następnie brał udział w kampanii francuskiej. Od czerwca do października 1940 roku dowodził XXVIII Korpusem Armijnym. Później objął dowództwo nad X Okręgiem Wojskowym w Hamburgu, a od maja 1941 roku stał na czele I Okręgu Wojskowego w Królewcu. Pod koniec stycznia 1943 roku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Niemieckim i zakończył służbę wojskową. Pod koniec wojny dostał się do sowieckiej niewoli.
Zmarł w niewoli, 4 czerwca 1947 roku w Frankfurcie nad Odrą.