Piotr Michajłowicz Fiłatow (ros. Пётр Миха́йлович Фила́тов) (ur. 18 sierpnia 1893 roku w Rżewie, zm. 14 lipca 1941 roku w Moskwie) – sowiecki wojskowy w stopniu generała porucznika, dowódca 13. Armii.
Biografia[]
Piotr Fiłatow urodził się 18 sierpnia 1893 roku w Rżewie. Od 1914 roku służył w armii rosyjskiej i brał udział w I wojnie światowej. W 1917 roku ukończył szkołę chorążych w Duszetii. Służbę zakończył jako podporucznik. Od 1918 roku służył w Armii Czerwonej i brał udział w wojnie domowej. Był dwukrotnie odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru, co było rzadkim przypadkiem. W 1922 roku ukończył Wyższe Kursy Akademickie Armii Czerwonej i został zastępcą dowódcy 17. Dywizji Strzeleckiej. W listopadzie 1925 roku został dowódcą 26. Dywizji Strzeleckiej. W 1928 roku ukończył kursy dokształcające wyższych oficerów na Akademii Wojskowej im. Frunzego. Od 1927 do 1935 roku był komendantem Władywostockiej Szkoły Piechoty. W sierpniu 1936 roku został dowódcą 27. Dywizji Strzeleckiej w Białoruskim Okręgu Wojskowym, a we wrześniu 1937 roku objął dowództwo nad 15. Korpusem Strzeleckim w Kijowskim Okręgu Wojskowym. W czerwcu 1938 roku został zastępcą dowódcy Armii Dalekiego Wschodu i brał udział w bitwie nad jeziorem Chasan. W czerwcu 1940 roku został zastępcą dowódcy Frontu Dalekowschodniego. W maju 1941 roku objął dowództwo nad 13. Armią w Zachodnim Okręgu Wojskowym.
Po rozpoczęciu operacji Barbarossa, 13. Armia poniosła ciężkie straty w bitwie białostocko-mińskiej. Mimo tego udało mu się wycofać na nową linię obrony w okolicach Borysowa i Smolewicz. 8 lipca 1941 roku, w okolicach Mohylewa, został ciężko ranny w niemieckim nalocie i został ewakuowany do Moskwy. Zmarł 14 lipca w szpitalu. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.