Piotr Iwanowicz Fomenko (ros. Пётр Иванович Фоменко) (ur. 14 października 1897 roku we wsi Bogorodickoje, zm. 29 stycznia 1967 roku w Odessie) – sowiecki wojskowy, generał porucznik Armii Czerwonej.
Biografia[]
Piotr Fomenko urodził się 14 października 1897 roku we wsi Bogorodickoje w Obwodzie Armii Dońskiej. W 1916 roku został powołany do Armii Rosyjskiej i brał udział w I wojnie światowej. W listopadzie 1917 roku wstąpił do samoobrony obwodu stawropolskiego, a następnie kontynuował służbę w Armii Czerwonej. Podczas wojny domowej walczył z siłami gen. Antona Denikina, a od maja 1920 roku uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Później brał udział w walkach z siłami gen. Piotra Wrangla. W październiku 1924 roku rozpoczął kursy w Wyższej Leningradzkiej Szkole Kawalerii, a w październiku 1930 roku w Akademii Wojskowo-Politycznej Armii Czerwonej. Następnie dowodził 105. i 94. Pukiem Kawalerii w 24. Dywizji Kawalerii. W maju 1939 roku zastąpił kombriga Andrieja Nikitina na stanowisku dowódcy 11. Dywizji Kawalerii w Białoruskim Okręgu Wojskowym.
Na jej czele brał udział w agresji na Polskę. W listopadzie 1939 roku otrzymał awans na kombriga, a w czerwcu 1940 roku na generała majora. W lipcu 1940 roku stanął na czele 84. Dywizji Zmechanizowana w Bałtyckim Okręgu Wojskowym. W 1941 roku ukończył kursy w Akademii Wojskowej im. Frunzego. Po niemieckim ataku na ZSRR, uczestniczył w walkach granicznych. 3. Korpus Zmechanizowany gen. Aleksieja Kurkina, w skład którego wchodziła 84. Dywizja Zmechanizowana poniósł ciężkie straty w rejonie Szawli. Dywizja utraciła większość swojego sprzętu, przez co w sierpniu 1941 roku została przekształcona w dywizję strzelecką. Wkrótce została wycofana w celu uzupełnienia strat. Gen. Fomenko następnie brał udział w bitwie pod Diemiańskiem. W sierpniu 1942 roku jego jednostka została przekazana do Frontu Stalingradzkiego gen. Wasilija Gordowa i brała udział w walkach na podejściach do Stalingradu. W składzie 24. Armii, uczestniczył w operacji Uran i Pierścień. W kwietniu 1943 roku jego jednostka została wysłana w rejon Woroneża, w celu poboru rekruta. Gen. Fomenko objął dowództwo nad 21. Korpusem Strzeleckim Gwardii. Uczestniczył w operacji biełgorodzko-charkowskiej, dnieprzańskiej, kirwohradzkiej, korsuńsko-szewczenkowskiej i humańsko-botoszańskiej. Był odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru i Orderem Kutuzowa II klasy. We wrześniu 1944 roku otrzymał awans na generała porucznika. W listopadzie 1944 roku jego jednostka trafiła do 3. Frontu Ukraińskiego gen. Fiodora Tołbuchina. Brał udział w operacji budapesztańskiej i wiedeńskiej, za co otrzymał Order Czerwonego Sztandaru i Order Suworowa II klasy. W marcu 1945 roku trafił na studia do Wyższej Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa.
Po jej zakończeniu w lutym 1946 roku objął dowództwo nad 18. Korpusem Strzeleckim Gwardii. Od lipca 1952 roku dowodził 32. Korpusem Strzeleckim. W czerwcu 1956 roku przeszedł do rezerwy.
Zmarł 27 stycznia 1967 roku w Odessie.