Piotr Siemionowicz Fotczenkow (ros. Пётр Семёнович Фотченко) (ur. w 1902 roku we wsi Aleksandrówka, zm. w sierpniu 1941 roku w okolicach wsi Podwyskoje) – sowiecki wojskowy w stopniu pułkownika.
Biografia[]
Piotr Fotczenkow urodził się w 1902 roku we wsi Aleksandrówka, w guberni smoleńskiej. W 1918 roku rozpoczął służbę w Armii Czerwonej. W 1925 roku wstąpił do partii komunistycznej. W 1926 roku został wysłany do Hiszpanii, gdzie wziął udział w wojnie domowej. Był zastępcą dowódcy pułku czołgów w 12. Brygadzie Międzynarodowej gen. Máté Zalka. Podczas walk pod Saragossą, został ranny. Po powrocie do ZSRR ukończył Wojskową Akademię Mechanizacji i Motoryzacji. W 1939 roku został dowódcą 24. Lekkiej Brygady Pancernej.
Na jej czele brał udział w agresji na Polskę i walczył w okolicach Lwowa. W czerwcu 1940 roku objął dowództwo nad 12. Dywizją Pancerną w Kijowskim Okręgu Wojskowym. Po niemieckim ataku, brał udział w walkach w okolicach Jaworowa i Niemirowa. Jego jednostka poniosła ciężkie straty. Dokonał odwrotu i kontynuował walkę w okolicach Berdyczowa. Na przełomie lipca i sierpnia 1941 roku, jego dywizja została otoczona podczas bitwy pod Humaniem. Zaginął w sierpniu 1941 roku, w okolicach wsi Podwyskoje. Według jednej z relacji, miał zginąć podczas próby wyjścia z okrążenia grupy gen. Pawła Poniedielina. Według innej wersji został wzięty do niewoli, ale niemieckie dokumenty o tym milczą.
W 1946 roku został uznany za zmarłego.