Piotr Sosialuk ps. Paweł (ur. 28 stycznia 1892 roku w Suchodołach, zm. 2 lipca 1940 roku w Krakowie) – polski wojskowy, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, członek Służby Zwycięstwu Polski. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca 73. Pułku Piechoty.
Biografia[]
Piotr Sosialuk urodził się 28 stycznia 1892 roku w Suchodołach, na terenie Austro-Węgier. Należał do Drużyn Strzeleckich. W październiku 1912 roku jako ochotnik rozpoczął roczną służbę w Armii Austro-Węgier. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po wybuchu I wojny światowej przerwał studia i został zmobilizowany do wojska. Walczył w Małopolsce wschodniej, Serbii, Czarnogórze, Rumunii i we Włoszech. W październiku 1918 roku rozpoczął służbę w Armii Polskiej we Włoszech. W lutym 1919 roku jego pułk wszedł w skład Armii Polskiej we Francji i w maju powrócił do Polski. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, podczas której uczestniczył w wyprawie kijowskiej. W maju 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana, a w grudniu 1924 roku otrzymał awans na majora. Służył m.in: w 50. i 11. Pułku Piechoty. Był oficerem Przysposobienia Wojskowego. W styczniu 1931 roku trafił do Korpusu Ochrony Pogranicza. Dowodził batalionem Podwiśle. W styczniu 1934 roku otrzymał awans na podpułkownika, a w maju objął dowództwo nad batalionem KOP Niemenczyn. W marcu 1935 roku został zastępcą dowódcy 73. Pułku Piechoty w 23. Dywizji Piechoty. Od 1938 roku dowodził pułkiem.
Na czele jednostki uczestniczył w kampanii wrześniowej. Brał udział w bitwie pod Wyrami, a następnie wycofał się na Lubelszczyznę, gdzie walczył w I bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. W toku walk został ranny i dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w szpitalu w Tomaszowie Lubelskim i Szpitalu Bonifratów w Krakowie, skąd uciekł. Rozpoczął działalność konspiracyjną w Służbie Zwycięstwu Polski i przyjął pseudonim Paweł. Został doradcą komendanta Okręgu Kraków płk. Juliana Filipowicza "Poboga". Miał objąć dowództwo nad Podokręgiem Cieszyńsko-Zaolziańskim Związku Walki Zbrojnej, ale w kwietniu 1940 roku został przypadkowo aresztowany w Krakowie. Był przesłuchiwany przez Gestapo. Oskarżany o organizowanie grup terrorystycznych, usłyszał wyrok śmierci.
Został rozstrzelany 2 lipca 1940 roku w Forcie Krzeszowskim, pod Krakowem.