Ramzes II (zwany też Ramzesem Wielkim, w źródłach greckich Ozymandias) – trzeci faraon z XIX dynastii, syn i następca Setiego I, ojciec i poprzednik Merenptaha. Jeden z najwybitniejszych i najdłużej żyjących władców starożytnego Egiptu okresu Nowego Państwa.
Urodził się pod koniec XIV w. p. n. e. lub na początku XIII w. p. n. e.
Prawdopodobnie ok. 1279 został władcą Egiptu.
Ok. 1275 przegrał bitwę z Hetytami pod Kadesz zaś w 1258 zawarł przymierze z władcą hetyckim.
Umarł prawdopodobnie w 1213.
Biblia[]
Ramzes II często bywa przedstawiany jako biblijny faraon z Księgi Wyjścia, za którego panowania Mojżesz wyprowadził Izraelitów z Egiptu. Wydarzenie to często jest datowane na lata 1250-1230 p. n. e. W Księdze Wyjścia jest mowa o miastach Ramzes i Pithom, które identyfikowane są jako Pi-Ramzes i Per Atum, jednak to bardziej wskazywałoby, iż Ramzes jest faraonem pojawiającym się na początku Księgi Wyjścia, a nie tym, za panowania którego Izraelici opuścili Egipt.
Rola[]
Według relacji biblijnej Mojżesz przed wyprowadzeniem Izraelitów rozmawiał z faraonem prosząc go o zgodę. Władca parę razy zmieniał decyzję. Po paru kataklizmach władca uległ i zgodził się na wyprowadzenie hebrajczyków z Egiptu. Ci zanim opuścili państwo dokonali grabieży, która prawdopodobne była przyczyną pościgu jaki zorganizował faraon.
Ciekawostki[]
Poślubił swoją córkę Bint-Anath. Miał z nią córkę - Bint Anath II.
Jego ukochaną żoną była Nefertari.
Obecne jego mumia znajduje się w Muzeum Egipskim w Kairze.
