René de l'Homme de Courbière (ur. 24 stycznia 1887 roku w Sanskow, zm. 7 maja 1946 roku w Wildeshausen) – niemiecki wojskowy, generał porucznik Wehrmachtu.
Biografia[]
René de l'Homme de Courbière urodził się 24 stycznia 1887 roku w Sanskow (obecnie Zajączkowo w województwie pomorskim). Służbę wojskową rozpoczął w kwietniu 1904 roku. Brał udział w I wojnie światowej. W 1914 roku otrzymał awans na porucznika, a w 1915 roku na kapitana. Był odznaczony m.in: obiema klasami Krzyża Żelaznego. Po wojnie kontynuował służbę w Reichswehrze. W 1927 roku trafił do sztabu 2. Dywizji, a w 1935 do sztabu 1. Dywizji. W lutym 1933 roku awansował na podpułkownika, a w marcu 1935 roku na pułkownika. W latach 1936-1938 dowodził 96. Pułkiem Piechoty, a następnie został dowódcą Landwehry w Głogowie. W kwietniu 1938 roku otrzymał awans na generała majora. W sierpniu 1939 roku objął dowództwo nad 213. Dywizją Piechoty.
Na jej czele brał udział w kampanii polskiej i walczył nad Bzurą.
Generał René de l'Homme de Courbière podczas walk w Polsce, 1939 rok.
W marcu 1940 roku jego jednostka została przemianowana na 213. Dywizję Bezpieczeństwa. W kwietniu 1940 roku awansował na generała porucznika. W styczniu 1943 roku stanął na czele 153. Dywizji Szkolnej, a w czerwcu 1943 roku trafił do rezerwy dowódczej. Od listopada do grudnia 1943 roku dowodził 410. Dywizją Specjalną, a następnie ponownie trafił do rezerwy. W styczniu 1944 roku został dowódcą 338. Dywizji Piechoty. Od września 1944 do stycznia 1945 roku pozostał w rezerwie. W listopadzie 1944 roku otrzymał Złoty Krzyż Niemiecki. Następnie został szefem sztabu VIII Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. W marcu 1945 roku został szefem sztabu 4. Armii gen. Friedricha-Wilhelma Müllera. Pod koniec wojny poważnie zachorował i do 1946 roku przebywał w szpitalu. Później trafił do niewoli, ale po krótkim czasie ją opuścił.
Zmarł 7 maja 1946 roku w Wildeshausen.