Richard Robert Karl Baltzer (ur. 1 czerwca 1886 roku w Gdańsku, zm. 10 maja 1945 roku w Pradze) – niemiecki wojskowy, generał porucznik Wehrmachtu.
Biografia[]
Richard Baltzer urodził się 1 czerwca 1886 roku w Gdańsku. W kwietniu 1904 roku rozpoczął służbę w Kaiserliche Marine, a rok później przeszedł do artylerii. W czerwcu 1914 roku rozpoczął studia na Akademii Wojennej. Brał udział w I wojnie światowej, a w czerwcu 1915 roku awansował na kapitana. Następnie pełnił różne funkcje sztabowe. Po wojnie kontynuował służbę w Reichswehrze i służył w wojskach kolejowych. W marcu 1920 roku zakończył służbę wojskową jako major i przeszedł do Policji Bezpieczeństwa. Od lutego do marca 1922 roku kształcił się w Wyższej Szkole Policji w Poczdamie. W kwietniu 1930 roku awansował na podpułkownika, a w marcu 1933 roku na pułkownika policji. Po przejęciu władzy przez NSDAP, Minister Spraw Wewnętrznych Hermann Göring wyznaczył go na dowódcę policji ochronnej w Berlinie. Odpowiedzialny był za masowe aresztowania przeciwników politycznych. W sierpniu 1933 roku został kierownikiem Inspektoratu Policji Państwowej Brandenburgii. Następnie odpowiadał za policję w Düsseldorfie. W czerwcu 1934 roku awansował na generała majora policji. Później powrócił do służby wojskowej. W 1936 roku jako pułkownik trafił do sztabu 26. Dywizji Piechoty. Od 1936 do 1938 roku dowodził 25. Pułkiem Piechoty. W marcu 1938 roku objął dowództwo nad Landwehrą w Allenstein (Olsztynie). We wrześniu 1937 roku awansował na generała majora. W sierpniu 1939 roku stanął na czele 217. Dywizji Piechoty.
Na jej czele brał udział w kampanii polskiej i walczył w bitwie pod Mławą i bitwie o Warszawę. Następnie uczestniczył w kampanii francuskiej. W styczniu 1942 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Niemieckim, a w kwietniu trafił do rezerwy dowódczej. W sierpniu 1942 roku objął dowództwo nad 156. Dywizją Rezerwową. W grudniu 1943 roku ponownie trafił do rezerwy. Od marca 1944 roku do końca wojny dowodził 182. Dywizją Rezerwową, w marcu 1945 roku przemianowaną na 182. Dywizję Piechoty.
Zginął 10 maja 1945 roku w okolicach Pragi, dwa dni po dostaniu się do niewoli. Okoliczności śmierci nie są znane.