Richard Ruoff (ur. 18 sierpnia 1883 roku w Meßbach, zm. 30 marca 1867 roku w Tybindze) – niemiecki wojskowy, generał pułkownik Wehrmachtu. Odpowiedzialny za zbrodnie wojenne na terenie ZSRR.
Biografia[]
Richard Ruoff urodził się 18 sierpnia 1883 roku w Meßbach, w Wirtembergii. 15 kwietnia 1903 roku rozpoczął służbę wojskową. Po rozpoczęciu I wojny światowej, został awansowany na kapitana. Za udział w walkach został odznaczony Krzyżem Żelaznym i czarną Odznaką za Rany. Po zakończeniu wojny, kontynuował służbę w Reichswehrze. W 1933 roku został awansowany na pułkownika i pełnił funkcje sztabowe. W 1938 roku został awansowany na generała porucznika. 1 maja 1939 roku został dowódcą V Korpusu Armijnego i awansował na generała piechoty. Brał udział w kampanii francuskiej. Podczas operacji Barbarossa, jego korpus został włączony do Grupy Armii Środek feldmarszałka Fedora von Bocka i brał udział w bitwie białostocko-mińskiej i bitwie pod Smoleńskiem. 30 czerwca 1941 roku został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. 8 stycznia 1942 roku objął dowództwo nad 4. Armią Pancerną, a 1 czerwca 1942 roku został awansowany na generała pułkownika. Następnie dowodził 17. Armią, która nacierała na Kaukaz. Oskarżany był o zbrodnie wojenne. W czerwcu 1943 roku trafił do rezerwy Führera i nie otrzymał nowego przydziału do końca wojny. Po zakończeniu działań zbrojnych, nie odpowiedział za popełnione zbrodnie wojenne.
Zmarł 20 marca 1967 roku w Tybindze.