Historia Wiki
Historia Wiki
Advertisement

Roman Sołtyk herbu Sołtyk (ur. 28 lutego 1790 roku w Warszawie, zm. 22 października 1843 roku w Saint-Germain-en-Laye) – polski wojskowy w stopniu generała brygady. Uczestnik wojny z Austrią, inwazji na Rosję, kampanii saskiej i powstania listopadowego.

Biografia[]

Roman Sołtyk urodził się 28 lutego 1790 roku w Warszawie. W 1805 roku wyjechał do Francji i rozpoczął studia na politechnice w Paryżu. W 1807 roku rozpoczął służbę w artylerii konnej Armii Księstwa Warszawskiego. Podczas wojny z Austrią własnym kosztem wystawił kompanię artylerii konnej. Brał udział w bitwie pod Raszynem i oblężeniu Zamościa. W 1810 roku został awansowany na podpułkownika, a w 1812 roku został adiutantem gen. Michała Sokolnickiego. Brał udział w inwazji na Rosję i kampanii saskiej 1813 roku. Podczas bitwy pod Lipskiem dostał się do rosyjskiej niewoli. Po wyjściu na wolność dołączył do Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego. W 1816 roku odszedł z armii.

Udzielał się politycznie i działał w tajnych organizacjach niepodległościowych. W 1826 roku został aresztowany, ale wobec barku dowodów wyszedł na wolność. W 1829 roku wniósł projekt uwłaszczenia chłopów. Związał się z sprzysiężeniem chorążych Piotra Wysockiego. W 1830 roku został wiceprezesem Klubu Patriotycznego. Po wybuchu powstania listopadowego powrócił do służby i został regimentarzem zawiślańskim. Na jego wniosek sejm powstańczy zdetronizował cara Mikołaja I. Podczas obrony Warszawy był dowódcą artylerii wałowej i sprzeciwiał się kapitulacji. Po upadku Warszawy wyjechał w płockie, a następnie do Francji i Anglii. Działał tam w organizacjach patriotycznych. W 1834 roku, przez władze rosyjskie, został zaocznie skazany na powieszenie.

Zmarł 22 października 1843 roku w Saint-Germain-en-Laye we Francji.

Advertisement