Rudolf Józef Matuszek (ur. 3 marca 1892 roku w Kiczycach, zm. 30 stycznia 1950 roku w Katowicach) – polski wojskowy, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca 16. Pułku Piechoty w 6. Dywizji Piechoty gen. Bernarda Monda.
Biografia[]
Rudolf Matuszek urodził się 3 marca 1892 roku w Kiczycach, na terytorium Austro-Węgier. Był członkiem Związku Strzeleckiego. W 1913 roku został wcielony do Armii Austro-Węgier w ramach jednorocznej służby. Wybuchu I wojny światowej, przedłużył jego służbę i trafił na front rosyjski, a następnie włoski. Był czterokrotnie ranny. W listopadzie 1918 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej i wojnie polsko-bolszewickiej. Był odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. W maju 1922 roku otrzymał awans na majora, a w styczniu 1928 roku na podpułkownika. W listopadzie 1928 roku został zastępcą dowódcy 15. Pułku Piechoty. Od stycznia 1930 roku był zastępcą dowódcy 36. Pułku Piechoty Legii Akademickiej. W styczniu 1934 roku objął stanowisko komendanta Szkoły Podoficerskiej Piechoty dla Małoletnich nr 3 w Nisku. W marcu 1939 roku został dowódca 16. Pułku Piechoty w 6. Dywizji Piechoty gen, Bernarda Monda.
Podczas kampanii wrześniowej, brał udział w bitwie pod Pszczyną. W toku walk dostał się do niemieckiej niewoli. Był jeńcem Oflagu II C Woldenberg. Po wojnie powrócił do Polski.
Zmarł 30 stycznia 1950 roku w Katowicach. Spoczął na cmentarzu ewangelickich.