Siegfried Haenicke (ur. 8 września 1878 roku w Konstancji, zm. 19 lutego 1946 roku w Mühlbergu) – niemiecki wojskowy w stopniu generała piechoty.
Biografia[]
Siegfried Haenicke urodził się 8 września 1878 roku w Konstancji. W 1897 roku wstąpił do armii. Podczas I wojny światowej brał udział w bitwie pod Tannenbergiem, a następnie został wysłany na front zachodni. Po zakończeniu wojny służył w Reichswehrze. 18 maja 1920 roku został awansowany na majora, a 1 lutego 1929 roku na pułkownika. Dowodził 2. Pułkiem Piechoty. 1 kwietnia 1932 roku został awansowany na generała majora. W maju 1933 roku zakończył służbę wojskową. Został ponownie powołany 1 czerwca 1938 roku i objął dowództwo nad 61. Dywizją Piechoty. Brał udział w kampanii polskiej i zdobyciu Warszawy. 1 listopada 1939 roku został awansowany na generała porucznika. Uczestniczył w kampanii francuskiej i operacji Barbarossa. 27 kwietnia 1942 roku trafił do rezerwy Führera. Następnie został awansowany na generała piechoty i objął dowództwo nad XXXVIII Korpusem Armijnym. Od 1 lipca do 30 września 1942 roku ponownie był w rezerwie Führera, a później został dowódcą wojskowym w Generalnym Gubernatorstwie. Tłumił powstanie w obozie w Sobiborze i przeprowadził operacje Sturmwind I i II, przeciwko partyzantom na Lubelszczyźnie. 31 stycznia 1945 roku przeszedł do rezerwy, a 8 maja 1945 roku na emeryturę. 20 lipca 1945 roku został aresztowany przez sowieckie siły okupacyjne. Trafił do obozu specjalnego NKWD w Mühlbergu.
Zmarł 19 lutego 1946 roku.