Siegmund Michael Karl Georg Freiherr von Schacky auf Schönfeld (ur. 6 stycznia 1886 roku w Mallersdorfie, zm. 28 listopada 1956 roku w Monachium) – niemiecki wojskowy, generał porucznik Wehrmachtu.
Biografia[]
Siegmund von Schacky auf Schönfeld urodził się 6 stycznia 1886 roku w Mallersdorfie. W styczniu 1907 roku rozpoczął służbę wojskową i ukończył Szkołę Wojenną w Monachium. Po wybuchu I wojny światowej otrzymał awans na porucznika, a w styczniu 1917 roku na kapitana. Objął dowództwo nad I batalionem Królewskiego Bawarskiego Rezerwowego Pułku Piechoty nr 1. W październiku 1918 roku dostał się do niewoli, którą opuścił jesienią 1919 roku. Był odznaczony obiema klasami Krzyża Żelaznego. Po wojnie kontynuował służbę w Reichswehrze. W grudniu 1928 roku otrzymał awans na majora, w kwietniu 1933 na podpułkownika, w kwietniu 1935 na pułkownika. W październiku 1937 roku objął dowództwo nad 95. Pułkiem Piechoty, a w sierpniu 1938 roku awansował na generała majora.
Na czele pułku, w składzie 17. Dywizji Piechoty gen. Herberta Locha uczestniczył w kampanii wrześniowej. Walczył nad Wartą, Bzurą i pod Warszawą. Pod koniec września 1939 roku jego miejsce zajął płk. Ernst Schnarrenberger, a gen. Schacky auf Schönfeld został komendantem Mannheim. W maju 1941 roku objął dowództwo nad 165. Dywizją formowaną w Protektoracie Czech i Moraw, a w sierpniu 1941 roku awansował na generała porucznika. Na początku 1942 roku jednostkę przemianowano na 165. Dywizję Rezerwową, a później przez chwilę dowodził Grupą Bojową Schacky. W lutym 1944 roku trafił do rezerwy dowódczej, a w lipcu stanął na czele 413. Dywizji. W kwietniu 1945 roku ponownie trafił do rezerwy. Na początku maja 1945 roku dostał się do alianckiej niewoli, z której został zwolniony w marcu 1947 roku.
Zmarł 28 listopada 1956 roku w Monachium.