Stanisław Stankiewicz (ur. 5 kwietnia 1896 roku w Wierciochach, zm. 17 września 1953 roku w Newton Abbot) – polski wojskowy, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca 95. Pułku Piechoty.
Biografia[]
Stanisław Stankiewicz urodził się 5 kwietnia 1896 roku w Wierciochach, na terenie Imperium Rosyjskiego. W 1915 roku został zmobilizowany do Armii Imperium Rosyjskiego. Brał udział w I wojnie światowej. W 1917 roku ukończył szkołę oficerską w Kijowie. Podczas bitwy pod Kaniowem, został ranny i dostał się do niemieckiej niewoli. W listopadzie 1918 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, podczas której został ranny. W lutym 1928 roku otrzymał awans na majora. W 1932 roku trafił do Korpusu Ochrony Pogranicza i dowodził batalionem Ludwikowo. W styczniu 1936 roku został awansowany na podpułkownika. Następnie był I zastępcą dowódcy 35. Pułku Piechoty.
Podczas kampanii wrześniowej, objął dowództwo nad 95. Pułkiem Piechoty w rezerwowej 39. Dywizji Piechoty gen. Bruno Olbrychta. Uczestniczył w bitwie pod Krasnymstawem i II bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Później służył w Polskich Siłach Zbrojnych. Po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii.
Zmarł 17 września 1953 roku w Newton Abbot.