Stefan Kossecki herbu Rawicz (ur. 27 listopada 1889 roku w Sawińcach, zm. w 1940 roku w ZSRR) – polski wojskowy, pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej. Podczas kampanii wrześniowej dowódca 18. Dywizji Piechoty.
Biografia[]
Stefan Kossecki urodził sie 27 listopada 1889 roku w Sawińcach, na terenie Imperium Rosyjskiego. Był członkiem Związku Walki Czynnej. W 1911 roku rozpoczął służbę w Armii Imperium Rosyjskiego. Brał udział w I wojnie światowej i stracił rękę w bitwie pod Kirlibabą. W 1916 roku powrócił na front. Był odznaczony Orderem św. Jerzego. Po wybuchu rewolucji październikowej przeszedł do Wojska Polskiego na Wschodzie i uczestniczył w wojnie domowej w Rosji. W listopadzie 1918 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Brał udział w tworzeniu Ministerstwa Spraw Wojskowych i uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W maju 1919 roku został wykładowcą Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty w Poznaniu. W grudniu 1920 roku został zatwierdzony w stopniu majora, a w 1922 roku otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari. W grudniu 1923 roku został dyrektorem nauk w Oficerskiej Szkole dla Podoficerów w Bydgoszczy, a rok później awansował na podpułkownika. W 1926 roku ukończył kurs w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Nie brał udziału w przewrocie majowym, ponieważ leżał chory w szpitalu. Później trafił do Inspektoratu Armii w Toruniu gen. Leonarda Skierskiego. W lutym 1928 roku objął dowództwo nad 10. Pułkiem Piechoty, a w grudniu 1929 roku awansował na pułkownika. W czerwcu 1930 roku został komendantem Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie, a od stycznia 1931 roku pełnił tą funkcję w Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy. Podczas ostatnich manewrów marszałka Józefa Piłsudskiego w 1934 roku, wraz z płk. Stanisławem Maczkiem został wyróżniony. W grudniu 1934 roku stanął na czele piechoty dywizyjnej 25. Dywizji Piechoty. Chwalił go Inspektor Armii gen. Gustaw Orlicz-Dreszer. 20 sierpnia 1939 roku objął dowództwo nad 18. Dywizją Piechoty w Samodzielnej Grupie Operacyjnej Narew gen. Czesława Młota-Fijałkowskiego.
Pułkownik Stefan Kossecki przed wojną.
Na jej czele uczestniczył w kampanii wrześniowej. Brał udział w bitwach pod Myszyńcem, Łomżą, Nowogrodem, Jakacią i Zambrowem. Został ciężko ranny w bitwie pod Andrzejewem. Dostał się do niemieckiej niewoli i był leczony w prowizorycznym szpitalu w Zambrowie. Odwiedził go dowódca niemieckiej 20. Dywizji Piechoty Zmotoryzowanej gen. Mauritz von Wiktorin, który obiecał mu godne traktowanie w niewoli. Później trafił do szpitala w Białymstoku, który opuścił w listopadzie 1939 roku. Został aresztowany przez NKWD podczas próby przekroczenia granicy w Brześciu nad Bugiem. Prawdopodobnie więziony był w Wołogdzie i Archangielsku, gdzie podczas zbrodni katyńskiej utopiono go w Morzu Białym.
Jego symboliczny grób znajduje się w Andrzejewie. W styczniu 1946 roku Naczelny Wódz gen. Władysław Anders awansował go pośmiertnie na generała brygady.