Sykstus I (ur. w Rzymie, zm. ok. 125 tamże) − 7. papież w latach około 116-125, święty Kościoła katolickiego.
Biografia[]
Sykstus pochodził z rodu Elvidia. Z pochodzenia był Grekiem lub Rzymianinem. Jego ojciec miał na imię Pastor. Tradycja chrześcijańska przypisuje Sykstusowi I wzmocnienie dyscypliny kościelnej. Wydał przepisy zezwalające tylko kapłanom dotykać naczyń liturgicznych. Do mszy wprowadził Sanktus Święty jako śpiew wspólny kapłana i wiernych. Za jego pontyfikatu po raz pierwszy wybuchł nierozstrzygnięty spór o datę Wielkanocy między Europejczykami (judeochrześcijanami mieszkającymi w Rzymie) a chrześcijanami pochodzenia azjatyckiego: Europejczycy świętowali w pierwszą niedzielę po czternastym dniu żydowskiego miesiąca Nisan, a przybysze z Azji świętowali dokładnie czternastego miesiąca nisan. Obie strony konfliktu tolerowały się nawzajem.
Uważa się, że jego pontyfikat trwał około 10 lat i że zginął śmiercią męczeńską w Rzymie. Niektórzy podają w wątpliwość fakt śmierci męczeńskiej.
Jego święto liturgiczne przypada na 3 kwietnia (według nowego Martyrologium Rzymskiego), poprzednio – 6 kwietnia. Jego relikwie od 1132 roku znajdują się w Alatrii.
Ciekawostki[]
Święty Sykstus I jest wymieniany jest w Modlitwie Eucharystycznej Kanonu rzymskiego.