Symplicjusz (ur. w Tivoli, zm. 2 lub 10 marca 483 w Rzymie) – 47. papież w okresie od 3 marca 468 do 2 lub 10 marca 483, święty Kościoła katolickiego.
Biografia[]
Symplicjusz urodził się w Tivoli niedaleko Rzymu jako syn rzymskiego obywatela Kastinusa. Został wybrany na urząd biskupa Rzymu po śmierci papieża Hilarego I. Jego pontyfikat przypadł na barbarzyńskie najazdy w Italii. Papież Symplicjusz był świadkiem rezygnacji z tronu ostatniego cesarza zachodniorzymskiego Romulusa Augustulusa i objęcia rządów na półwyspie przez Odoakera w 476. Doprowadził też do utworzenia wikariatu apostolskiego w Sewilli i był inicjatorem budowy kościołów San Andrea in Catabarbara i San Stefano in Rotondo na Monte Caelio. Organizował służbę kapłanów dla udzielania sakramentów chrztu i pokuty.
W okresie jego pontyfikatu panowały napięte stosunki między kościołem rzymskim i bizantyjskim. Patriarcha Konstantynopola Akacjusz rozpoczął nowe próby uzyskania aprobaty dla kanonów soboru chalcedońskiego, które umacniały jego pozycję w kościele wschodnim i tym samym budziły sprzeciw papieża Symplicjusza. Kwestią sporną okazała się sprawa obsadzenia urzędu patriarchy Aleksandrii. Z inicjatywy cesarza Zenona Izauryjczyka nowym patriarchą Aleksandrii został monofizyta Piotr III Mongos. Cesarz wydał dokument o pokoju religijnym w cesarstwie wschodnim, tzw. Henotikon, wskutek którego jedność Rzymu i Konstantynopola została zerwana tuż przed śmiercią papieża – rozpoczęła się tzw. schizma akacjańska.
Papież Symplicjusz zmarł 2 lub 10 marca (wg Liber pontificalis) 483. Kościół katolicki wspomina świętego Symplicjusza 10 marca.