Historia Wiki
Historia Wiki
Wolna encyklopedia historyczna
3489
stron
w: Artykuły wymagające poprawy stylu, Węgierscy generałowie, Generałowie KGB,
i 2 więcej

Szilveszter Harangozó

Edytuj
Harangozó Szilveszter

gen.Szilveszter Harangozó

Ten artykuł został napisany w sposób nieobiektywny.
Możesz pomóc Historia Wiki rozbudowując ją!

gen. Szilveszter Harangozó (ur. w 1929, zm. w 1989) - handlowiec, bolszewicki przestępca, przywódca bezpieki, wiceminister w okresie komuny, generał, głowa przestępczego III Głównego Zarządu MSW (bezpieki), zbrodniarz wojenny i przeciwko ludzkości, podlegający Węgierskiej Ustawie CCXX/2011 o nieprzedawnieniu zbrodni hitlerowskich i bolszewickich. Agent sowieckiego KGB i izraelskiego MOSADu. Zacięty wróg Polski i Polaków. Brał udział w storpedowaniu powstania Towarzystwa Przyjaźni Węgiersko-Polskiej, zakładanego przez Rolanda Antoniewicza oraz był jednym z inicjatorów prześladowania opozycyjnych Polaków i węgierskich polonofilów przez komunę w WRL na czele z Rolandem Antoniewiczem, Prof.dr.Jánoszem Elbertem, Grácią Kerényi, Zoltánem Fábiánem, Gáborem Bódy, Prof.dr.płk.Istvánem Hajdu, Kálmánem Kéri i innymi, oraz wszczęcia kolejnej nagonki na księży, wierzących oraz Kościołowi, jak również zaocznych procesów i zarządzania konfiskaty całego majątku względem tych Węgrów, którzy po 1956 r „nielegalnie” uciekli zagranicę. Jeden z inicjatorów zaostrzenia systemu kontraselekcji. Bezpośrednio przed upadkiem komuny, wspólnie z gen.gen. Ferencem Pallagim i Józsefem Horváthem był autorem i wykonawcą całej serii prowokacji zniesławiających Rolanda Antoniewicza z zemsty za to, że Roland Antoniewicz spowodował utratę władzy przez Györgya Aczéla, a przez to upadek władzy Janosza Kadara i w końcu upadek komuny. Przestępstwa dokonane przez gen. Szilvesztera Harangozó nie ulegają przedawnieniu na mocy węgierskiej ustawy CCXX/2011 z grudnia 2011 r o nieprzedawnieniu zbrodni bolszewickich i hitlerowskich („Lex.Gulyás”).[1] „Był typowym przedstawicielem węgierskiej oligarchii partyjnej, prawdziwym samowładcą. Nie ścierpiał wokół siebie sprzeciwu, jego decyzje były nieodwołalne.” — oznajmił jego były personalny Zoltán Hudy[2]. Od podwładnych nachalnie żądał „wyników”, stale podkreślając, że „cel uświęca środki”. Dlatego też — jak to wielokrotnie w swoich wywiadach i w książkach oznajmił znany węgierski specjalista kryminalny, pułkownik policji László Tonhauser: „Esbeków strasznie nie lubiliśmy, bo nudząc się siedzieli za swoimi biurkami i nic nie robili, tylko dłubali w nosie, ale trzy razy tyle zarabiali, co my, którzy w walce ze światem przestępczym, codziennie narażaliśmy swoją skórę! A kiedy ich szef zaczął ich nagabywać, ażeby »wreszcie produkowali jakieś wyniki«, nocami wyszli na miasto rysować swastyki na ścianach kamienic, a potem robili »dochodzenie« w tej sprawie.”[3]


Biografia[]

KarieraEsbeków

Kariera esbeckich generałów: po upadku komuny założyli firmy tępiące ...szczury. W końcu doskonale wiedzieli, kiedy trzeba truć, kiedy przejechać samochodem czy wepchnąć pod metro lub utopić w Dunaju czy w Balatonie! Dzięki nim w Budapeszcie szczury ponoć wyginęły... Ale nie opozycja!

Szilveszter Harangozó Urodził się 25 stycznia 1929 r w Kunszentmárton jako syn Rozalii Szaszkó. Ojciec był portierem, matka pochodziła z jeszcze biedniejszej rodziny. Ukończył pięć klas szkoły powszechnej i cztery klasy szkoły obywatelskiej, w międzyczasie pracował na koleji MÁV a potem w fabryce obuwia. W latach pięćdziesiątych XX wieku jako kapitan UB pracował w sekretariacie największego przestępcy wojennego i przeciwko ludzkości spośród ubowców — wielokrotnego mordercy, szefa UB Gábora Pétera, a potem bierze aktywny udział w krwawym stłumieniu Rewolucji węgierskiej 1956 r, stając się beniaminkiem innego zbrodniarza wojennego i przeciwko ludzkości — mordercy tłumów, Ministra SW Béli Biszku.


W 1953 r Gábora Pétera i jego bezpośrednich współpracowników oraz jego otoczenie aresztowano, ale Szilveszera Harangozó nie tknięto i afera ta nie dotknęła jego negatywnie, chociaż był jego bezpośrednim współpracownikiem. Wziął udział w aresztowaniu Imre Nagya i zabezpieczeniu procesu koncepcyjnego przeciwko niemu oraz innym bohaterskim uczestnikom Rewolucji węgierskiej 1956 r. W nagrodę w 1963 r zostaje skierowany do Moskwy na studia w Wyższej Szkole Nauk Partyjnych KP Związku Sowieckiego (gdzie obowiązkowo zostaje wciągnięty do KGB), które kończy w 1964 r. W nagrodę w 1965 r został awansowany do stopnia podpułkownika milicji, a w 1966 r został najpierw Zastępcą Szefa Zarządu III/III (kontrwywiadu wewnętrznego) III Głównego Zarządu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (bezpieki), w 1968 r pułkownikiem milicji, w 1970 r pełniącym obowiązki Szefa Zarządu, w 1971 Szefem Zarządu i jednocześnie zastępca Szefa III Głównego Zarządu (bezpieki), w 1972 r generałem brygady milicji, a potem w 1985 r generałem dywizji milicji i do 31 grudnia 1988 r Szefem III Głównego Zarządu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (bezpieki) i Wiceministrem Spraw Wewnętrznych. Jego żona do 31 grudnia 1988 r była Szefem Centralnej Kartoteki III Głównego Zarządu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (bezpieki), ale na miesiąc przed przejściem na emeryturę, z polecenia Członka Biura Politycznego i sekretarza KC WSPR, wcześniej Wicepremiera Györgya Aczéla, wyjęli i zniszyli z Centralnej Kartoteki III Głównego Zarządu MSW kartoteki tych wszystkich osób, których w celu ich rozbicia od wewnątrz, wbudowali do nowopowstałych demokratycznych partii: SZDSZ, MDF, FKgP, FIDESZ i innych oraz wszystkie materiały o współpracy z MOSAD i KGB.[4]


Szilveszter Harangozó doskonale wiedział, spośród koryfeuszy partyjnych kogo kiedy trzeba obsłużyć ściśle tajnymi informacjami i jakimi. Nie kumotał się z podwładnymi, nie dawał nikomu wywiadu.[5] Bezpośrednio przed upadkiem komuny, wspólnie z gen.gen. Ferencem Pallagim i Józsefem Horváthem był autorem i wykonawcą całej serii prowokacji zniesławiających Rolanda Antoniewicza z zemsty za to, że Roland Antoniewicz spowodował utratę władzy przez Györgya Aczéla i Janosza Kadara, a w końcu upadek komuny. „Towarzysz generał” Szilveszter Harangzó już wtedy, kiedy został Zastępca Szefa III/III Zarządu (Kontrwywiad wewnętrzny) III Głównego Zarządu (Bezpieczeństwa Państwowego) MSW, a potem jako wiceminister i Szef III Głównego Zarządu (Bezpieczeństwa Państwowego) MSW, w każdy czwartek popołudniu, pomijając drogę służbową i pośrednictwo głów resortów MSW oraz Kultury i Oświaty, osobiście spotykał się z „towarzyszem” Györgyem Aczélem, szczegółowo informując jego o aktualnej sytuacji operacyjnej w resorcie kultury i oświaty oraz na terenie nauki, ze szczególną uwagą na wewnętrzną opozycję, w tym miejscowych Polaków i Węgrów-polonofilów. Na tych spotkaniach „Towarzysz generał” Szilveszter Harangzó nie tylko meldował, ale także otrzymywał konkretne ściśle tajne polecenia do wykonania (m.inn. doprowadzenie do usunięcia z MAFILMu, a potem z Telewizji Węgierskiej, a potem z życia kulturalnego i politycznego Rolanda Antoniewicza, czy mordowania znanych Węgrów-polonofilów), o czym przeważnie nie informował nawet głowę resortu.[6][7] „Był typowym przedstawicielem węgierskiej oligarchii partyjnej, prawdziwym samowładcą. Nie ścierpiał wokół siebie sprzeciwu, jego decyzje były nieodwołalne.” — oznajmił jego były personalny Zoltán Hudy[8]. Od podwładnych nachalnie żądał „wyników”, stale podkreślając, że „cel uświęca środki”. Dlatego też — jak to wielokrotnie w swoich wywiadach i w książkach oznajmił znany węgierski specjalista kryminalny, pułkownik policji László Tonhauser: „Esbeków strasznie nie lubiliśmy, bo nudząc się siedzieli za swoimi biurkami i nic nie robili, tylko dłubali w nosie, ale trzy razy tyle zarabiali, co my, którzy w walce ze światem przestępczym, codziennie narażaliśmy swoją skórę! A kiedy ich szef zaczął ich nagabywać, ażeby »wreszcie produkowali jakieś wyniki«, nocami wyszli na miasto rysować swastyki na ścianach kamienic, a potem robili »dochodzenie« w tej sprawie.”[9]


W połowie lat osiemdziesiątych, gen.Szilveszter Harangozó był coraz bardziej zdenerwowany, bo jego esbecy ponosili fiasko za fiaskiem. „Znamienną historią była próba nasłuchu późniejszego Premiera i Prezesa partii FIDESZ — Viktora Orbána! Wtedy zamierzali skopiować klucze od mieszkania Viktora Orbána i jego małżonki Anikó Lévai w Solnoku, kiedy pani domu uda się na obowiązkowe prześwietlenie płuc i w przedpokoju rentgenu razem z odzieżą zostawi torebkę. Fałszywe wezwanie na prześwietlenie wysłała bezpieka, ale pani Lévai gwizdała na swoje zdrowie i pozostała w domu. Dopiero w 1987 roku udało się umieścić mikrofony w ich mieszkaniu, ale esbecy uzyskali tylko niepełne informacje, więc po kilku tygodniach mikrofony wymontowali.”[10] Bezpośrednio przed upadkiem komuny gen.Szilveszter Harangozó był również inicjatorem i kierownikiem akcji spalania czy zmielenia tych wszystkich ściśle tajnych akt bezpieki, które dokumentowały morderstwa i inne ciężkie przestępstwa dokonane na szkodę węgierskich opozycjonistów, polonofilów i członków Polonii na Węgrzech. Zniszczono wówczas kilkanaście ton ściśle tajnych akt bezpieki.[11][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21] Po przejściu w stan spoczynku, otrzymał 22 pochwał i nagród oraz 28 najróżniejszych odznaczeń państwowych, w 1979 roku otrzymał „Złoty sztylet”, w 1989 r obraz olejny o wartości 22.000 forintów (półroczna pensja urzędnika) oraz „Złoty zegarek”. Ironią losu było to, że wkrótce przed upadkiem komuny nieznani sprawcy włamali się do jego willi na Wzgórzu Róż (Rózsadomb) i wszystkie podarki zebrane podczas amoku bandy Janosza Kadara zabrano. Zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach, mając zaledwie 60 lat. Przestępstwa dokonane przez gen. Szilvesztera Harangozó nie ulegają przedawnieniu na mocy węgierskiej ustawy CCXX/2011 z grudnia 2011 r o nieprzedawnieniu zbrodni bolszewickich i hitlerowskich („Lex.Gulyás”).[22]

Wykształcenie[]

  • szkoła handlowa, matura (1948);
  • sześcio miesięczna szkoła partyjna, Solnok (1950);
  • Urząd Bezpieczeństwa Państwowego (ÁVH) - Szkoła im. F.Dzierżyńskiego (3 miesięczna —1951 r);
  • 1 rok uniwersytetu (historia) (1954);
  • Uniwersytet Marksizmu-Leninizmu WSPR - trzy letni (1961);
  • Wyższa Szkoła Nauk Politycznych KC WSPR (1964);
  • Wyższa Szkoła Nauk Politycznych KC WSPR trzy miesięczne studium dla kadr kierowniczych (1977).

Stopnie wojskowe[]

  • próbny milicjant UB (1949 - ?)
  • podporucznik UB (? - 1952)
  • porucznik UB (1952 - 1955)
  • kapitan UB (1955 - 1960)
  • major milicji (1960 - 1965)
  • podpułownik milicji (1965 - 1968)
  • pułkownik milicji (1968 - 1972)
  • generał brygady milicji (1972 - 1985)
  • generał dywizji milicji (1985 - 1989)

Funkcje[]

  • (MSW) UB Komenda Wojewódzka w woj. Solnok, próbny milicjant, śledczy (1949 - 1950)
  • UB (ÁVH) Komenda Wojewódzka w woj. Békés, śledczy (1950 - 1951)
  • UB (ÁVH) Komenda Wojewódzka w woj. Békés, oddział w Battonya, komendant oddziału (luty-czerwiec 1951 r)
  • Urząd Bezpieczeństwa Państwowego (ÁVH) - Szkoła im. F.Dzierżyńskiego, student (czerwiec-wrzesień 1951 r)
  • UB (ÁVH) dział kontroli, ? (1951—1952)
  • UB (ÁVH) Sekretariat, szef sekretariatu (1952—1953)
  • MSW (BM) Sekretariat, pododdział informacyjny, z-ca szefa pododziału (?—1954)
  • MSW (BM) dział IV/4, główny operatywny współpracownik (1954—?)
  • MSW (BM) dział IV/9, główny operatywny współpracownik (?—1955)
  • MSW (BM) dział IV/9, kierownik działu (1955—1956)
  • MSW (BM) Ogólnokrajowa Komenda Milicji dział IV/9, kierownik działu (listopad-grudzień 1956 r)
  • MSW (BM) dział II/5-d, kierownik działu (1957—1959)
  • MSW (BM) wydział II/5, z-ca kierownika wydziału (1959—1962)
  • MSW (BM) wydział III/III-1 (Kontrwywiad wewnętrzny), z-ca kierownika wydziału (sierpień-wrzesień 1962 r)
  • MSW (BM) wydział III/III-5 (Kontrwywiad wewnętrzny), kierownik wydziału (1962—1963)
  • Wyższa Szkoła Nauk Politycznych KC WSPR, student (1963—1964)
  • MSW (BM) wydział III/III-5 (Kontrwywiad wewnętrzny), kierownik wydziału (1964—?)
  • MSW (BM) wydział III/III-4 (Kontrwywiad wewnętrzny), kierownik wydziału (?—1966)
  • Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, III Główny Zarząd (bezpieki), Zarząd III/III (Kontrwywiad wewnętrzny), Z-ca Szefa Zarządu (1966—1970)
  • Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, III Główny Zarząd (bezpieki), Zarząd III/III (Kontrwywiad wewnętrzny), z-ca Szefa Zarządu, jednocześnie p.o. Szefa Zarządu (1970—1971)
  • Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, III Główny Zarząd (bezpieki), Zarząd III/III (Kontrwywiad wewnętrzny), Szef Zarządu, jednocześnie zastępca Szefa III Głównego Zarządu (bezpieki) (1971—1977)
  • Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, III Główny Zarząd (bezpieki), Zarząd III/III (Kontrwywiad wewnętrzny), Szef Zarządu, jednocześnie zastępca Szefa III Głównego Zarządu (bezpieki) (1977—1985)
  • Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, III Główny Zarząd (bezpieki), I. samodzielny zastępca Szefa Głównego Zarządu (styczeń-maj 1985 r)
  • Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, wiceminister d/s bezpieczeństwa państwowego, Szef III Głównego Zarządu MSW (bezpieki) (1985—1989)
  • Przeniesiony w stan spoczynku (30 kwietnia 1989 r) - następcą został dotychczasowy Samodzielny Zastępca Szefa III Głównego Zarządu MSW (bezpieki) gen.Ferenc Pallagi.

Inne[]

  • W 1956 r wziął udział w walkach przeciwko Rewolucjonistom pod gmachem Radia Węgierskiego, a później, między 31 października i 2 listopada był zatrzymany przez Rewolucjonistów w koszarach przy ulicy Maros.

(Na podstawie książki Rolanda Antoniewicza: Koryfeusze węgierskiej komuny i ich wrogowie.- wspaniałego polsko-języcznego abecadła biograficznego, ilustrowanego wieloma zdjęciami i dokumentami, od ponad 20 lat oczekującego na wydanie i wydawcę.)

Materiały źródłowe[]

Állambiztonsági Szolgálatok Történelmi Levéltára (ÁBTL)[]

(Historyczne Archiwum Służb Bezpieczeństwa, wcześniej: Urząd Historyczny - Történeti Hivatal)

  • ÁBTL 2.8.1-13834
  • ÁBTL 2.8.1-5/1952. ÁVH állományparancs I.
  • ÁBTL 2.8.1-36/1952. ÁVH állományparancs I.
  • ÁBTL 2.8.1-37/1952. ÁVH állományparancs
  • ÁBTL 2.8.1-2/1953. ÁVH parancs
  • ÁBTL 2.8.1-3039/1954. BM Szem. Főo.
  • ÁBTL 2.8.1-1773/1955. BM Szem. Főo.
  • ÁBTL 2.8.1-0082/1956. BM h. parancs
  • ÁBTL 2.8.1-1669/1959. BM h. parancs
  • ÁBTL 4.2 - 45-68/5/1977.07.06. BM "M" és Szervezési és IV/II. csf. 5. sz. tájékoztatója
  • 1054/1989 (V. 2.) MT határozat - uchwała rządowa

Inne[]

Przypisy[]

  1. ↑ http://hu.metapedia.org/wiki/Harangoz%C3%B3_Szilveszter
  2. ↑ Zoltán Hudy: Párt-rend-őrség, Interart Stúdió, Budapeszt 1990 ISBN: 963-8035-00-5
  3. ↑ László Tonhauser: Nem kérek bocsánatot, Totem Kiadó, Budapeszt 1999 ISBN: 963-03-8553-8
  4. ↑ http://hu.metapedia.org/wiki/Harangoz%C3%B3_Szilveszter
  5. ↑ http://www.rev.hu/portal/page/portal/rev/tanulmanyok/kadarrendszer/ungvary_egyenesut
  6. ↑ http://hu.metapedia.org/wiki/Harangoz%C3%B3_Szilveszter
  7. ↑ http://www.rev.hu/portal/page/portal/rev/tanulmanyok/kadarrendszer/ungvary_egyenesut
  8. ↑ Zoltán Hudy: Párt-rend-őrség, Interart Stúdió, Budapeszt 1990 ISBN: 963-8035-00-5
  9. ↑ László Tonhauser: Nem kérek bocsánatot, Totem Kiadó, Budapeszt 1999 ISBN: 963-03-8553-8
  10. ↑ Gábor Tabajdi: A III/III. krónikája — Jaffa Kiadó, Budapeszt 2013 — ISBN: 9786155235412
  11. ↑ http://magyarnarancs.hu/belpol/hova_tuntek_a_iiiiii-as_aktak_varga_laszlo_a_fovarosi_leveltar_igazgatoja-63534
  12. ↑ http://kuruc.info/r/9/59364/
  13. ↑ http://kuruc.info/r/9/94064/
  14. ↑ http://www.elib.hu/02400/02486/02486.htm
  15. ↑ http://boldogsag.net/index.php?option=com_content&view=article&id=21558:katarzis-helyett-szerecsenmosdatas&catid=1099:joevronto-koezelmult&Itemid=721
  16. ↑ http://alfahir.hu/node/30946
  17. ↑ http://www.magyarforradalom1956.hu/forradalom_10801.html
  18. ↑ http://magyarnarancs.hu/belpol/a_spiclijelentesek_sorsa_parhuzamos_eletrajzok-62353
  19. ↑ http://m.magyarnarancs.hu/belpol/hova_tuntek_a_iiiiii-as_aktak_varga_laszlo_a_fovarosi_leveltar_igazgatoja-63534
  20. ↑ http://tablet.magyarnarancs.hu/belpol/hova_tuntek_a_iiiiii-as_aktak_varga_laszlo_a_fovarosi_leveltar_igazgatoja-63534
  21. ↑ http://vakbarat.magyarnarancs.hu/belpol/hova_tuntek_a_iiiiii-as_aktak_varga_laszlo_a_fovarosi_leveltar_igazgatoja-63534
  22. ↑ http://hu.metapedia.org/wiki/Harangoz%C3%B3_Szilveszter
Treści społeczności są dostępne na podstawie licencji CC-BY-SA, o ile nie zaznaczono inaczej.