Tadeusz Gluziński (ur. 1888 zm. 1940) – pisarz polityczny okresu międzywojennego, członek ONR-u, brak Kazimierza Gluzińskiego, Przewodniczącego Rady Politycznej NSZ.
Życiorys[]
Urodził się w patriotycznej rodzinie inteligenckiej. Wstąpił do Związku Ludowo-Narodowego, ale później krytykował jego parlamentarne metody. Pod koniec 1933 roku należał do Straży - tajnej organizacji wewnątrz Stronnictwa Narodowego. Zawiedziony jednak i tym ugrupowaniem podpisał 14 kwietnia 1934 roku deklarację Obozu Narodowo-Radykalnego. Zaczął wtedy pisać w Sztafecie - piśmie będącym prasowym organem Obozu. Po delegalizacji "'Sztafety" próbował bezskutecznie interweniować w tej sprawie w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Z powodu niesłusznego oskarżenia o współudział w zabójstwie Piernackiego został na kilka tygodni aresztowany. Po rozłamie w Obozie Narodowo-Radykalnym stał się jednym z ideologów ONR ABC. Od października 1937 roku bezskutecznie apelował o utworzenie Konfederacji Polskiej – organizacji jednoczącej narodowych radykałów z RNR Falanga, ONR ABC i Sekcji Młodych Stronnictwa Narodowego. W 1939 roku podjął próbę przedostania się do Francji jako przedstawiciel ONR. Zmarł na Węgrzech w wyniku choroby jakiej nabawił się podczas przekraczania granicy.
Wybrane dzieła[]
- cykl artykułów w Gazecie Warszawskiej pt.:Zmierzch liberalizmu
- Drogi i cele propagandy wywrotowej
- Zmierzch Izraela
- Odrodzenie Idealizmu Politycznego