Tomasz Wierzbicki (ur. 5 kwietnia 1827 roku w Suchodołach, zm. 2 czerwca 1896 roku w Paryżu) – polski wojskowy, uczestnik powstania węgierskiego, wojny krymskiej i powstania styczniowego.
Biografia[]
Tomasz Wierzbicki urodził się 5 kwietnia 1827 roku w Suchodołach, w okolicy Fajsławic. Był właścicielem majątku Suchodoły, ale został mu zabrany za udział w Wiośnie Ludów. Odbył służbę wojskową w wojsku rosyjskim i został awansowany na podporucznika. Następnie brał udział w powstaniu węgierskim, gdzie był adiutantem gen. Józefa Bema. Awansował do stopnia majora i został odznaczony Orderem Zasługi Wojskowej III klasy. Po upadku powstania przeszedł do Turcji, gdzie był internowany.
Brał udział w wojnie krymskiej, podczas której dowodził 2 sotnią Pułku Kozaków Sułtańskich. Wyróżnił się w bitwie pod Kalafalem. Na przełomie 1855-1856 roku walczył w okolicach Symferopola i Bachczysaraju. W sierpniu 1858 roku udał się do Mołdawii, gdzie wspierał Grzegorza Sturdzę. Ostatecznie trafił do więzienia, które opuścił w listopadzie 1859 roku. Powrócił do Turcji, ale po niedługim czasie dołączył do Giuseppe Garibaldiego.
Po wybuchu powstania styczniowego powrócił do Królestwa Polskiego. Został awansowany do stopnia pułkownika. W lipcu 1863 roku przejął dowodzenie nad oddziałem Karola Hermana Wagnera. 24 lipca 1863 roku został ranny w nogę podczas bitwy pod Kaniwolą. Dowództwo nad oddziałem przejął Wagner. Ostatecznie wraz z oddziałem Karola Krysińskiego przeszedł pod rozkazy gen. Michała Kruka Heydenreicha. Następnie brał udział w bitwach pod Chruśliną i Fajsławicami. 2 listopada stoczył bitwę pod Mołodutynem.
Po upadku powstania wyemigrował do Francji. Zmarł 2 czerwca 1896 roku w Paryżu.