Władimir Aleksiejewicz Głuzdowski (ros. Владимир Алексеевич Глуздовский) (ur. 27 maja 1903 roku w Tyflisie, zm. 16 listopada 1967 roku w Symferopolu) – sowiecki wojskowy, generał porucznik Armii Czerwonej.
Biografia[]
Władimir Głuzdowski urodził się 27 maja 1903 roku w Tyflisie. W 1919 roku rozpoczął służbę w Armii Czerwonej. Brał udział w wojnie domowej, a po jej zakończeniu służył w Czeka. W 1927 roku ukończył kursy Wystriel, a w 1936 roku Akademię Wojskową im. Frunzego. Od października 1939 roku do października 1940 roku przebywał w Chinach i uczestniczył w wojnie chińsko-japońskiej, za co został nominowany do tytułu Bohatera Związku Radzieckiego. Po powrocie do ZSRR został zastępcą dowódcy 1. Dywizji Strzeleckiej Gwardii Proletariackiej.
Po rozpoczęciu operacji Barbarossa jego jednostka walczyła w ramach Frontu Zachodniego gen. Dmitrija Pawłowa. Po zranieniu dowódcy gen. Jakowa Krejzera, od listopada 1941 roku dowodził jednostką. W październiku 1941 roku został szefem wydziału operacyjnego 26. Armii gen. Aleksieja Kurkina, a 26 października objął stanowisko szefa sztabu 31. Armii gen. Wasilija Juszkiewicza. Brał udział w bitwie pod Moskwą i bitwie o Rżew. Od lutego 1943 roku dowodził armią. Na jej czele uczestniczył w operacjach smoleńskiej i witebskiej. 27 sierpnia 1944 roku został dowódcą 6. Armii w 1. Froncie Ukraińskim i brał udział w operacjach wiślańsko-odrzańskiej, sandomiersko-śląskiej i dolnośląskiej. Jego wojska zdobyły Wrocław.
Od stycznia 1946 roku służył w Akademii Wojennej im. Frunzego. W styczniu 1955 roku objął stanowisko szefa sztabu Nadwołżańskiego Okręgu Wojskowego, a następnie Taurydzkiego i Zabajkalskiego Okręgu Wojskowego. W 1961 roku przeszedł na emeryturę.
Zmarł 16 listopada 1967 roku w Symferopolu.
Ciekawostki[]
- Jego dziadek uczestniczył w powstaniu styczniowym.