Władysław Bortnowski (ur. 12 listopada 1891 w Radomiu, zm. 21 listopada 1966 w Glen Cove) − generał dywizji Wojska Polskiego, uczestnik kampanii wrześniowej. Dowódca Armii "Pomorze", jeden z dowódców w bitwie w Borach Tucholskich i nad Bzurą. Po wojnie działacz emigracyjny oraz prezes Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce.
Biografia[]
Władysław Bortnowski urodził się 12 listopada 1891 w Radomiu. Ukończył gimnazjum w Żytomierzu i studiował medycynę w Moskwie, a następnie na Uniwersytecie Jagielońskim. Członek Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. W momencie wybuchu I wojny światowej dołączył do Legionów Polskich. Brał udział w bitwie pod Łowczówkiem, gdzie został ranny. Po kryzysie przysięgowym był internowany w Beniaminowie. Następnie sprawował funkcję dowódcy Okręgu Krakowskiego Polskiej Organizacji Wojskowej.
31 października 1918 wstąpił do Wojska Polskiego i brał udział w walkach o Przemyśl oraz obronie Lwowa. Podczas wojny polsko-bolszewickiej pełnił funkcje: oficera w 1 Dywizji Piechoty Legionów, szefa III Oddziału GO gen. Edwarda Rydza-Śmigłego, szefa III Oddziału 3 Armii, oraz szefa sztabu 3 Armii.
1 listopada 1920 rozpoczął studia w Wyższej Szkole Wojennej w Paryżu. W 1922 powrócił do Polski. Od listopada do grudnia 1926 był szefem III Oddziału Sztabu Generalnego, a następnie był dowódcą kilku różnych jednostek piechoty. 10 grudnia 1931 został awansowany do stopnia generała brygady przez Prezydenta RP, Ignacego Mościckiego. W 1938 został dowódcą Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Śląsk”, z którą uczestniczył w Zajęciu Zaolzia. Akcja ta przyniosła mu dużą popularność, a po wyborach prezydenckich planowanych na rok 1940 miał zastąpić marszałka Śmigłego na stanowisku naczelnego wodza. 19 marca 1939 awansował na generała dywizji. 23 marca 1939 objął dowodzenie Armią „Pomorze”.
W momencie rozpoczęcia kampanii wrześniowej Armia "Pomorze" toczyła krwawe boje walcząc z nacierającymi z dwóch stron oddziałami Wehrmachtu. Poniósł klęskę w bitwie w Borach Tucholskich. Mimo klęski, Niemcom nie udało się rozbić armii, a gen. Bortnowski wraz ze swoimi żołnierzami przyporządkował się dowódcy Armii „Poznań” generałowi Tadeuszowi Kutrzebie. W składzie Armii "Poznań" walczył podczas bitwy nad Bzurą. 14 września wobec przewagi wroga, podjął decyzję o odwrocie. 21 września dostał się do niewoli niemieckiej.
W kwietniu 1945 został uwolniony przez wojska amerykańskie. Po wojnie przebywał w Wielkiej Brytanii, a w 1954 przeniósł się do USA. W 1947 był jednym z współzałożycieli Instytutu Józefa Piłsudskiego w Londynie i działał w Lidze Niepodległości Polski.
Zmarł 21 listopada 1966 w Glen Cove.