Władysław Kononowicz (ur. 1820 roku, zm. 4 czerwca 1863 roku w Warce) – pułkownik powstania styczniowego, naczelnik wojenny powiatu warszawskiego.
Biografia[]
Władysław Kononowicz urodził się w 1820 roku. W młodości wstąpił do Armii Imperium Rosyjskiego i został wysłany na Kaukaz. Awansował do stopnia majora i działał w polskiej konspiracji działającej w rosyjskiej armii.
W momencie wybuchu powstania styczniowego złożył dymisję z wojska i został dowódcą oddziału powstańczego działającego na ziemi czerskiej. Na prawym brzegu Pilicy zorganizował partię powstańczą, składającą się z okolicznych mieszkańców. 25 marca 1863 roku zwyciężył nad Rosjanami pod Chynowem, a 19 kwietnia pod Wąchockiem rozbił trzykrotnie większą kolumnę rosyjską. Dzień później zdobył 180 karabinów. 1 maja zwyciężył pod Magnuszewem, a 14 maja rozbił Rosjan pod Rozniszewem. Jego partia obozowała na kępie rozniszewskiej (obecnie Anielin-Kępa), skąd prowadził liczne wypady na wroga.
Szereg zwycięstw nad wojskiem rosyjskim spowodował obławę w której uczestniczyło 2000 żołnierzy rosyjskich. 2 czerwca 1863 roku jego oddział został otoczony pod Grabowską Wolą. Władysław Kononowicz rozpuścił swoją partię, ale sam został ujęty i przewieziony do Warki. 4 czerwca 1863 roku został rozstrzelany wraz ze swoimi adiutantami: Edmundem Nałęcz-Sadowskim i F. Łabędzkim.