Władysław Wiktor Muzyka (ur. 21 maja 1895 roku w Lwowie, zm. 1 czerwca 1942 roku w Hamburgu) – polski wojskowy, pułkownik piechoty Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej dowódca 7. Pułku Piechoty Legionów.
Biografia[]
Władysław Muzyka urodził się 21 maja 1895 roku we Lwowie, na terenie Austro-Węgier. W sierpniu 1915 roku został zmobilizowany do Armii Austro-Węgier i uczestniczył w I wojnie światowej. W listopadzie 1918 roku przeszedł do Wojska Polskiego. Za udział w wojnie polsko-bolszewickiej otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari. W maju 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana, a w sierpniu 1924 roku awansował na majora. Służył w 5. Pułku Piechoty Legionów i 3. Pułku Strzelców Podhalańskich. W maju 1927 roku trafił do batalionu podchorążych rezerwy piechoty nr 5. W styczniu 1930 roku otrzymał awans na podpułkownika, a w lipcu objął stanowisko zastępcy dowódcy 6. Pułku Strzelców Podhalańskich. W latach 1931-1935 był komendantem Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. Następnie dowodził batalionem szkolnym podchorążych rezerwy piechoty. Ukończył kurs w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie i został zastępcą dowódcy 7. Pułku Piechoty Legionów. W październiku 1937 roku objął dowództwo nad jednostką, a w marcu 1938 roku awansował na pułkownika.
Na czele pułku, w składzie 3. Dywizji Piechoty Legionów płk. Mariana Turkowskiego uczestniczył w kampanii wrześniowej. Walczył w bitwie pod Iłżą, podczas której ciężko ranny dostał się do niemieckiej niewoli. Był jeńcem oflagu X-C Lubeka i należał do konspiracji obozowej, za co został aresztowany przez Gestapo. Został przetransportowany do Hamburga i poddano go brutalnemu śledztwu.
Popełnił samobójstwo 1 czerwca 1942 roku.