Władysław Raginis (ur. 3 lipca 1908 roku w Zarinach, zm. 10 września 1939 roku w Górze Strękowej) – polski wojskowy, kapitan piechoty Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej dowódca 3. kompanii fortecznej batalionu Osowiec, poległy w bitwie pod Wizną.
Biografia[]
Władysław Raginis urodził się 3 lipca 1908 roku w Zarinach, w guberni kurlandzkiej Imperium Rosyjskiego. W 1927 roku rozpoczął służbę wojskową i został skierowany do Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie. Po jej ukończeniu kontynuował edukację w Oficerskiej Szkole Piechoty. Następnie awansował na podporucznika i trafił do 76. Pułku Piechoty. W marcu 1933 roku awansował na porucznika. Przez pewien czas był instruktorem i wykładowcą Szkoły Podchorążych Piechoty. W marcu 1938 roku otrzymał awans na kapitana, a rok później trafił do Korpusu Ochrony Pogranicza, gdzie dowodził plutonem 4. kompanii batalionu fortecznego Sarny. 27 sierpnia 1939 roku wraz z kompanią obsadził schrony bojowe twierdzy Osowiec.
Po rozpoczęciu kampanii wrześniowej objął dowództwo nad 3. kompanią forteczną, która zajęła odcinek obrony Wizna. Na jego odcinku nacierał XIX Korpus Armijny gen. Heinza Guderiana i 7 września rozpoczęła się bitwa pod Wizną. Wraz ze swoim zastępcą por. Stanisławem Brykalskim postanowił bronić się do końca. Ostatnim punktem oporu był schron na Górze Strękowej. 10 września około godziny 12 rozkazał swoim żołnierzom złożyć broń, a sam popełnił samobójstwo.
Początkowo ciała kpt. Raginisa i por. Brykalskiego zostały pochowane w bezpośrednim sąsiedztwie schronu. W sierpniu 2011 roku członkowie Stowarzyszenia Wizna 1939 odnaleźli mogiłę i ekshumowali szczątki. Uroczysty pogrzeb odbył się 10 września 2011 roku.