Władysław Szwed (ur. 11 października 1896 roku w Zagórzu, zm. w 1988 roku) – polski wojskowy, podpułkownik artylerii Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej dowódca 11. dywizjonu artylerii konnej.
Biografia[]
Władysław Szwed urodził się 11 października 1896 roku w Zagórzu, na terenie Austro-Węgier. Miał liczne rodzeństwo, a jego bratem był Stanisław Szwed, późniejszy major artylerii. W kwietniu 1915 roku został zmobilizowany do Armii Austro-Węgier i służył w artylerii. Brał udział w I wojnie światowej. W grudniu 1918 roku wracając do Polski został aresztowany przez Ukraińców w Drohobyczu, a w maju 1919 roku został uwolniony przez żołnierzy Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. Pod Konotopem został dwukrotnie ranny i otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari. W 1921 roku awansował na kapitana, a w styczniu 1928 roku na majora. Dowodził m. in. 3. dywizjonem 14. Pułku Artylerii Lekkiej. Później awansował na podpułkownika. W listopadzie 1938 roku objął dowództwo nad 11. dywizjonem artylerii konnej.
Na jego czele, w składzie Pomorskiej Brygady Kawalerii płk. Adama Zakrzewskiego uczestniczył w kampanii wrześniowej. Brał udział w bitwach pod Bukowcem, nad Bzurą i pod Uniejowem. 23 września został ranny. Jego dalsze losy nie są znane.
Zmarł w 1988 roku.