Wacław Jan Przeździecki (ur. 15 lipca 1883 roku w Leśmierzu, zm. 29 czerwca 1964 roku w Penley) – polski wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego. Podczas sowieckiej agresji na Polskę, dowódca obrony Grodna.
Biografia[]
Wacław Jan Przeździecki urodził się 15 lipca 1883 roku w Leśmierzu, na terytorium Imperium Rosyjskiego. Za przynależność do organizacji niepodległościowych, został wydalony z Instytutu Technologicznego w Charkowie. W 1904 roku rozpoczął naukę w Szkole Wojennej w Kazaniu, a w 1906 roku rozpoczął służbę wojskową. Brał udział w I wojnie światowej, podczas której został ranny. Za względu na kontuzję, jako inwalida został zwolniony z armii. Następnie dołączył do I Korpusu Polskiego w Rosji. Od października 1918 roku, jako kapitan służył w Wojsku Polskim. W listopadzie 1918 roku stanął na czele Oddziału I Sztabu Generalnego, a w grudniu objął to samo stanowisko w Oddziale VII. W 1919 roku uczestniczył w organizacji Armii Wielkopolskiej. Od marca 1919 roku dowodził 5. Pułkiem Strzelców Wielkopolskich, a następnie był inspektorem piechoty 2. Dywizji Strzelców Wielkopolskich. Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził XXIX, XIII i XXIV Brygadą Piechoty. W 1920 roku otrzymał awans na pułkownika. We wrześniu 1921 roku stanął na czele piechoty dywizyjnej 27. Dywizji Piechoty. W 1922 roku ukończył kurs w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W sierpniu 1926 roku objął dowództwo nad 21. Dywizją Piechoty, a w marcu 1927 roku został awansowany na generała brygady. W czerwcu 1936 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
Po wybuchu II wojny światowej, powrócił do służby i organizował jednostki rezerwowe. Następnie został dowódcą Ośrodka Zapasowego Suwalskiej i Podlaskiej Brygady Kawalerii. Po sowieckiej agresji na Polskę, objął dowództwo nad obroną Grodna. 23 września wydał rozkaz ewakuacji wojsk na Litwę i został tam internowany. W 1940 roku został aresztowany przez NKWD i trafił do obozu w Kozielsku. Oferowano mu utworzenie armii polskiej u boku Armii Czerwonej, ale jego warunkiem była zgoda rządu RP na uchodźstwie. Następnie trafił do obozu NKWD w Griazowcu. Wolność odzyskał po zawarciu układu Sikorski-Majski. Zgłosił się do służby w Polskich Sił Zbrojnych, ale nie otrzymał przydziału. W 1947 roku został zdemobilizowany i osiadł w Wielkiej Brytanii.
Zmarł 29 czerwca 1964 roku w Penley. Spoczął na cmentarzu w Pwllheli.