Walenty Lewandowski (ur. 12 lutego 1823 roku w Łaskarzewie, zm. 22 stycznia 1907 roku w Cygankach, pod Kutnem) – polski patriota, powstaniec węgierski i styczniowy. Komisarz wojenny województwa podlaskiego.
Biografia[]
Walenty Teofil Lewandowski urodził się 12 lutego 1823 roku w Łaskarzewie. W 1848 roku uciekł z Królestwa Polskiego i trafił na Węgry. W szeregach Legionu Polskiego brał udział w powstaniu. Po jego upadku był internowany przez Turków. Trafił do Anglii, a następnie do Francji. Dołączył do Towarzystwa Demokratycznego Polskiego.
W 1857 roku został profesorem języka polskiego w Narodowej Szkole Polskiej w Paryżu. W 1861 roku wygłosił odezwę do emigracji, głoszącą o konspiracyjnych przygotowaniach do powstania narodowego. W grudniu 1862 roku został wezwany przez Komitet Centralny Narodowy do powrotu, do kraju. 5 stycznia 1863 roku został naczelnikiem wojennym województwa podlaskiego w stopniu pułkownika.
Walczył na Podlasiu, brał udział w bitwie pod Siemiatyczami, gdzie współpracował z oddziałami Władysława Cichorskiego i Romana Rogińskiego. Następnie walczył w bitwach pod Woskrzenicami i Sycyną. Połączył się z oddziałem ks. Stanisława Brzóski.
24 marca dostał się do niewoli rosyjskiej. Namiestnik Fiodor Berg zamienił mu wyrok śmierci na zesłanie na Syberię. W 1865 roku rozpoczął współpracę ze spiskowcami rosyjskimi, za co trafił na dwa lata do więzienia. Po wyjściu zamieszkał w Irkucku, a w 1877 roku powrócił do kraju.
Zmarł 22 stycznia 1907 roku pod Kutnem. Spoczął na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.