Walter Lichel (ur. 1 maja 1885 roku w Stolp, zm. 10 grudnia 1969 roku w Bärnau) – niemiecki wojskowy, generał piechoty Wehrmachtu.
Biografia[]
Walter Lichel urodził się 1 maja 1885 roku w Stolp (obecnie Słupsk). W listopadzie 1903 roku rozpoczął służbę wojskową. 8 marca 1905 roku został awansowany na porucznika. Uczestniczył w I wojnie światowej. 18 czerwca 1915 roku otrzymał awans na kapitana. Po wojnie kontynuował służbę w Reichswehrze. W lutym 1928 roku został awansowany na majora i trafił do Dowództwa Okręgu II. Następnie służył w 10. Pułku Piechoty. W październiku 1932 roku otrzymał awans na podpułkownika i trafił do 2. Pułku Artylerii. We wrześniu 1934 roku został awansowany na pułkownika. Wkrótce został kierownikiem kursu w Monachijskiej Szkole Wojennej. W październiku 1936 roku objął dowództwo nad 22. Pułkiem Piechoty. W lutym 1938 roku otrzymał awans na generała majora. W listopadzie 1938 roku stanął na czele 3. Dywizji Piechoty.
Wraz z dywizją, brał udział w kampanii polskiej. Walczył nad Bzurą i pod Warszawą. 1 lutego 1940 roku został awansowany na generała porucznika. Następnie brał udział w kampanii francuskiej. Po przekształceniu jego dywizji w dywizję zmechanizowaną, zrezygnował z dowództwa. W październiku 1940 roku został dowódcą 123. Dywizji Piechoty. Na jej czele, uczestniczył w operacji Barbarossa. 5 sierpnia 1941 roku został ciężko ranny i trafił na leczenie do szpitala. 18 września 1941 roku otrzymał Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego. 1 grudnia 1942 roku został awansowany na generała piechoty. Do sierpnia 1944 roku przebywał w szpitalu. W listopadzie 1944 roku został zastępcą dowódcy XI Korpusu Armijnego gen. Rudolfa von Bünau'a. 28 marca 1945 roku został zdemobilizowany. 13 kwietnia 1945 roku dostał się do alianckiej niewoli, którą opuścił w 1947 roku.
Zmarł 10 grudnia 1969 roku w Bärnau, w Bawarii.