Walter Erhard Melzer (ur. 7 października 1894 roku w Lipsku, zm. 23 czerwca 1961 roku w Bremie) – niemiecki wojskowy, generał piechoty Wehrmachtu.
Biografia[]
Walter Melzer urodził się 7 października 1894 roku w Lipsku. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Armii Niemieckiej i walczył na froncie wschodnim. Był odznaczony Orderem Wojskowym św. Henryka. Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w Reichswehrze. Jako podpułkownik objął dowództwo nad 151. Pułkiem Piechoty w 61. Dywizji Piechoty gen. Siegfrieda Haenicke.
Na czele pułku uczestniczył w kampanii polskiej i walczył pod Mławą oraz Warszawą. Wkrótce po zakończeniu działań wojennych trafił do rezerwy dowódczej. W sierpniu 1940 roku awansował na pułkownika i przez chwilę dowodził 684. Pułkiem Piechoty. Brał udział w operacji Barbarossa, za co został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. Od grudnia 1942 do stycznia 1943 roku stał na czele 332. Dywizji Piechoty, a później został dowódcą 252. Dywizji Piechoty. W lutym 1943 roku otrzymał awans na generała majora i został odznaczony Złotym Krzyżem Niemieckim. Pod koniec roku awansował na generała porucznika. Jako dowódca 252. Dywizji Piechoty brał udział w operacji Bagration. W październiku 1944 roku stanął na czele XXIII Korpusu Armijnego w 2. Armii gen. Waltera Weissa. Wycofał się do Prus Wschodnich, gdzie odpierał sowiecką ofensywę w rejonie Gdańska. Na początku 1945 roku otrzymał awans na generała piechoty.
Zmarł 23 czerwca 1961 roku w Bremie.