Walter Hugo Reinhard Neumann-Silkow (ur. 10 kwietnia 1894 roku w Groß Silkow, zm. 9 grudnia 1941 roku w Dernie) – niemiecki wojskowy, generał major Wehrmachtu, pośmiertnie awansowany na generała porucznika.
Biografia[]
Walter Neumann-Silkow urodził się 10 kwietnia 1894 roku w Groß Silkow (obecnie Żelki w województwie pomorskim). W lutym 1912 roku rozpoczął służbę wojskową. Następnie ukończył Szkołę Wojenną. Brał udział w I wojnie światowej, a w sierpniu 1914 roku został ciężko ranny. W październiku 1916 roku awansował na porucznika. Był odznaczony obiema klasami Krzyża Żelaznego i czarną Odznaką za Rany. Po wojnie kontynuował służbę w Reichswehrze. W październiku 1933 roku awansował na majora, a rok później objął dowództwo nad Poczdamskim Oddziałem Pojazdów Mechanicznych. W kwietniu 1936 roku otrzymał awans na podpułkownika, a w grudniu 1938 roku na pułkownika. Od listopada 1938 roku dowodził 7. Pułkiem Rozpoznawczym.
Na jego czele, w składzie 2. Dywizji Lekkiej gen. Georga Stumme uczestniczył w kampanii wrześniowej. Walczył pod Częstochową, Krasną, Iłżą i nad Bzurą. Po rozwiązaniu pułku w listopadzie 1939 roku trafił do rezerwy dowódczej, ale wkrótce zajął się organizacją 8. Brygady Strzelców. W składzie 8. Dywizji Pancernej gen. Adolfa-Friedricha Kuntzena brał udział w kampanii francuskiej. W sierpniu 1940 roku został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego, a w lutym 1941 roku objął dowództwo nad 8. Dywizją Pancerną. Uczestniczył w kampanii bałkańskiej. W maju 1941 roku zrezygnował z dowództwa i stanął na czele 15. Dywizji Pancernej w Afrika Korps. Brał udział w kampanii afrykańskiej. W lipcu 1941 roku otrzymał awans na generała majora, a w sierpniu zachorował i zastępował go gen. Philipp Müller-Gebhard. W grudniu 1941 roku został poważnie ranny w głowę i zmarł trzy dni później w szpitalu w Dernie.
W lipcu 1943 roku pośmiertnie został awansowany na generała porucznika.