Walter Hugo Petzel (ur. 28 grudnia 1883 roku w Oborzysk, zm. 1 października 1965 roku w Hameln) – niemiecki wojskowy, generał artylerii Wehrmachtu.
Biografia[]
Walter Petzel urodził się 28 grudnia 1883 roku w Oborzysku, w Prowincji Poznańskiej. W marcu 1902 roku rozpoczął służbę wojskową, w wojskach artyleryjskich. Jako porucznik, brał udział w I wojnie światowej. Był odznaczony obiema klasami Krzyża Żelaznego, Krzyżem Kawalerskim Orderu Hohenzollernów z Mieczami i czarną Odznaką za Rany. Po wojnie, kontynuował służbę w Reichswehrze. W lutym 1930 roku został awansowany na podpułkownika, a w 1933 roku na pułkownika. W listopadzie 1935 roku otrzymał stopień generała majora Wehrmachtu i stanął na czele Dowództwa Artylerii nr 3, we Frankfurcie nad Odrą. W 1936 roku objął dowództwo nad 3. Dywizją Piechoty. W 1938 roku został awansowany na generała porucznika. W listopadzie 1938 roku został Inspektorem Artylerii w OKH.
We wrześniu 1939 roku objął dowództwo nad I Korpusem Armijnym, w 3. Armii gen. Georga von Küchlera. Brał udział w kampanii wrześniowej i walczył pod Mławą i Warszawą. Następnie dowodził XXI Korpusem Armijnym i XXI Okręgiem Wojskowym w Poznaniu. Podczas służby w okupowanej Polsce, protestował przeciwko represjom wobec ludności cywilnej. 1 października 1943 roku został odznaczony srebrnym Krzyżem Niemieckim. Na początku 1945 roku, w związku z postępami Armii Czerwonej, opowiadał się za ewakuacją niemieckich obywateli z Kraju Warty. Do końca stycznia 1945 roku był komendantem Festung Posen. Następnie ewakuował się na zachód. Dostał się do alianckiej niewoli, w której przebywał do 1947 roku.
Po wojnie zamieszkał w Hemeln, gdzie zmarł 1 października 1965 roku.