Walther von Seydlitz-Kurzbach (ur. 22 września 1882 roku w Hamburgu, zm. 16 października 1976 roku w Bremie) – niemiecki generał artylerii, uczestnik I i II wojny światowej. Podczas bitwy o Stalingrad dostał się do sowieckiej niewoli i rozpoczął współpracę z ZSRR, działając w Związku Oficerów Niemieckich.
Biografia[]
Walther von Seydlitz-Kurzbach urodził się 22 września 1882 roku w Hamburgu. Do wojska wstąpił w 1908 roku i został skierowany do artylerii. Dwa lata później został awansowany do stopnia Leutnanta. Podczas I wojny światowej służył zarówno na froncie wschodnim jak i zachodnim.
Po wojnie był zawodowym oficerem w Reichswehrze. W latach 1940-1941 dowodził 12. Dywizją Pancerną Wehrmachtu. Brał udział w operacji Barbarossa. W 1942 roku jego wojska zostały zamknięte w bitwie pod Diemiańskiem, a on sam otrzymał awans do stopnia generała artylerii i został dowódcą LI Korpusu.
LI Korpus wschodził w skład 6. Armii podczas bitwy o Stalingrad. Podczas operacji Uran, gdy wojska niemieckie zostały zamknięte w okrążeniu, gen. Walther von Seydlitz-Kurzbach opowiadał się za złamaniem rozkazu Adolfa Hitlera i próbie przerwania okrążenia oraz wycofania niemieckich sił z miasta. Próba przerwania okrążenia siłami 94. Dywizji Piechoty spełzła na niczym, powodując dotkliwe straty w jednostkach Wehrmachtu.
Po kapitulacji 6. Armii w Stalingradzie, gen. Walther von Seydlitz-Kurzbach został aresztowany przez NKWD, a przeciwko niemu było prowadzone śledztwo w sprawie zbrodni wojennych. Śledztwo zostało przerwane a von Seydlitz-Kurzbach został osadzony w obozie jenieckim. Tam też podjął się współpracy z ZSRR i wszedł w skład kierownictwa Związku Oficerów Niemieckich oraz Komitetu Narodowego Wolne Niemcy. Jego nazwisko było szeroko używane w propagandzie sowieckich, skierowanej do żołnierzy niemieckich.
Przez innych niemieckich generałów był potępiany za współpracę z Sowietami, a sąd III Rzeszy wydał na niego zaoczny wyrok śmierci. Prześladowana także była jego rodzina.
W 1949 roku poprosił o zwolnienie z sowieckiej niewoli, ale zamiast tego postawiono go przed sądem. W 1950 roku został skazany na 25 lat więzienia, za zbrodnie wojenne. W 1955 roku został zwolniony z radzieckiego więzienia i powrócił do Niemiec Zachodnich, gdzie anulowano mu wyrok śmierci.
Walther von Seydlitz-Kurzbach zmarł 16 października 1976 roku w Bremie. Rosyjski sąd oczyścił go pośmiertnie z zarzutów w 1996 roku.