Wasyl Filippowicz Herasymenko (ros. Василий Филиппович Герасименко) (ur. 24 kwietnia 1900 roku we wsi Wielka Buromka, zm. 13 lutego 1961 roku w Kijowie) – sowiecki wojskowy pochodzenia ukraińskiego, w stopniu generała porucznika.
Biografia[]
Wasyl Herasymenko urodził się 24 kwietnia 1900 roku we wsi Wielka Buromka w obwodzie czerkaskim. Od lutego 1918 roku służył w Armii Czerwonej. Brał udział w wojnie domowej. Walczył na froncie południowym i był kilkukrotnie ranny. W 1922 roku ukończył kursy dowódcze w 37. Dywizji Piechoty. Następnie ukończył Białoruską Połączoną Szkołę Wojskową w Mińsku i Akademię Wojskową im. Frunzego w Moskwie. W sierpniu 1937 roku został dowódcą 8. Korpusu Strzeleckiego w Kijowskim Okręgu Wojskowym. Od czerwca do lipca 1940 roku dowodził 5. Armią Frontu Południowego i brał udział w zajęciu Besarabii. Od lipca 1940 roku dowodził Nadwołżańskim Okręgiem Wojskowym.
Na początku operacji Barbarossa objął dowodzenie nad 21. Armią. 15 lipca przejął dowodzenie nad 13. Armią, zastępując rannego w walce gen. Fiodora Riemiezowa. Brał udział w bitwie pod Smoleńskiem, gdzie walczył z 2. Grupą Pancerną gen. Heinza Guderiana. Pod koniec lipca trafił do Ludowego Komisariatu Obrony ZSRR, a następnie został szefem logistyki Frontu Rezerwowego. W listopadzie 1941 roku został dowódcą Stalingradzkiego Okręgu Wojskowego. Od września 1942 do grudnia 1943 roku dowodził 28. Armią i brał udział w bitwie pod Stalingradem oraz operacjach miuskiej, donbaskiej i melitopolskiej. W styczniu 1944 roku objął dowództwo nad Charkowskim Okręgiem Wojskowym. W marcu 1944 roku został szefem Rady Komisarzy Ludowych Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki i dowódcą Kijowskiego Okręgu Wojskowego.
Od października 1945 roku był zastępcą dowódcy Bałtyckiego Okręgu Wojskowego. We wrześniu 1953 roku przeszedł na emeryturę.
Zmarł 13 lutego 1961 roku w Kijowie. Został pochowany na Łukjanowskim Cmentarzu Wojskowym.