Werner Kienitz (ur. 3 czerwca 1885 roku w Kallies, zm. 31 grudnia 1959 roku w Hamburgu) – niemiecki wojskowy, generał piechoty Wehrmachtu.
Biografia[]
Werner Kienitz urodził się 3 czerwca 1885 roku w Kallies (obecnie Kalisz Pomorski). Służbę wojskową rozpoczął 11 marca 1904 roku. W lutym 1913 roku został awansowany na porucznika. Po wybuchu I wojny światowej, trafił na front zachodni. Następnie służył w sztabie 9. Armii i 21. Dywizji Rezerwowej. W kwietniu 1919 roku został przyjęty do Reichswehry. 1 lutego 1925 roku otrzymał awans na majora. W latach 1926-1929 służył w sztabie 4. Dywizji. W 1932 roku, jako pułkownik został dowódcą 15. Pułku Piechoty. Następnie został przeniesiony do straży granicznej w Stuttgarcie i otrzymał awans na generała majora. Po awansie na generała porucznika, stanął na czele 24. Dywizji Piechoty. W 1938 roku objął dowództwo nad XVII Korpusu Armijnego i XVII Okręgu Wojskowego w Wiedniu.
Na czele korpusu brał udział w kampanii wrześniowej. Walczył w I bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Następnie brał udział w kampanii francuskiej. W czerwcu 1941 roku uczestniczył w operacji Barbarossa, podczas której walczył pod Dubnem i Humaniem. Został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. 22 stycznia 1942 roku został przeniesiony do rezerwy Führera. 30 kwietnia 1942 roku został zastępcą dowódcy II Korpusu Armijnego gen. Waltera von Brockdorffa-Ahlefeldta. 1 lutego 1945 roku ponownie trafił do rezerwy. Po kapitulacji Niemiec, dostał się do alianckiej niewoli, którą opuścił w 1947 roku.
Zmarł 31 grudnia 1959 roku w Hamburgu.