Werner von Blomberg (pełne imię Werner Eduard Fritz von Blomberg) (ur. 2 września 1878 w Stargardzie, zm. 14 marca 1946 w Norymberdze) – niemiecki feldmarszałek w okresie poprzedzającym wybuch II wojny światowej. Szef Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu.
Biografia[]
Werner von Blomberg urodził się 2 września 1878 w Stargardzie, w Królestwie Prus. W 1894 wstąpił do Armii, a trzy lata później został awansowany na podporucznika. Podczas I wojny światowej walczył na froncie zachodnim, a następnie pełnił różne funkcje sztabowe. Po wojnie został dowódcą I Okręgu Wojskowego w Prusach Wschodnich.
Po dojściu Adolfa Hitlera do władzy, zadeklarował mu lojalność i objął stanowisko szefa Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu (Oberkommando der Wehrmacht). 1 kwietnia 1936 został awansowany na feldmarszałka. W wyniku intrygi uknutej przez Hermanna Göringa, Heinricha Himmlera oraz Reinharda Heydricha wybuchła tak zwana Afera Blomberga-Fritscha, która poskutkowała usunięciem von Blomberga i von Fritscha z armii. Goring, Himmler i Heydrich bali się rosnącej pozycji Blomberga, ale Hitler nie był zadowolony z jego postawy.
W 1945 został aresztowany przez Amerykanów. Zmarł 14 marca 1946 w norymberskim więzieniu sądowym.