Werner von Fritsch (ur. 4 sierpnia 1880 w Benrath, zm. 22 września 1939 w Warszawie) – niemiecki generał-pułkownik, członek Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu. Drugi niemiecki generał, po Wilhelmie Fritz von Roettigu poległy w II wojnie światowej.
Biografia[]
Werner von Fritsch urodził się 4 sierpnia 1880 w Benrath w Nadrenii. W 1898 wstąpił do armii, gdzie szybko dostrzeżono w nim talent. W 1911 został porucznikiem. Podczas I wojny światowej został ranny w głowę, otrzymał przez to krzyż żelazny i odznakę za rany. W roku 1932 został awansowany do stopnia generała-porucznika.
Po dojściu Adolfa Hitlera z niepokojem obserwował zmniejszenie praw obywatelskich. Obawiał się zapowiedzianej wojny ze ZSRR. Od 1934 zasiadał w Naczelnym Dowództwie Wehrmachtu. Razem z Wernerem von Blombergiem dążył do modernizacji armii. Podczas konferencji Hossbacha wraz z Blombergiem wyraził był sceptyczny wojnie, argumentując to tym, że armia nie jest jeszcze gotowa. W wyniku intrygi uknutej przez Hermanna Göringa, Heinricha Himmlera oraz Reinharda Heydricha wybuchła tak zwana Afera Blomberga-Fritscha, która poskutkowała usunięciem von Fritscha i von Blomberga z armii. Oskarżono go o skłonności homoseksualne, a 4 lutego 1938 został zmuszony do dymisji. Jego miejsce zajął polecony przez niego Walther von Brauchitsch. Sytuacja została wykorzystana by kolejnymi członkami sztabu zostały osoby bardziej lojalne wobec Hitlera. Po zajęciu Austrii zmienił nieco swoją postawę, a 18 marca został oczyszczony z podejrzeń.
Tuż przed rozpoczęciem II wojny światowej został przywrócony do Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu. Uczestniczył w kampanii wrześniowej, gdzie podczas walk w okolicy Warszawy został ranny w udo. Odmówił pomocy medycznej i zmarł w wyniku utraty krwi. Historycy sądzą, że w wyniku afery Frisch nie miał szans na powrót do poprzedniej pozycji w wojsku i chciał umrzeć żołnierską śmiercią. Został pochowany w Berlinie.