Historia Wiki
Advertisement

Wiktor I (ur. w Afryce Prokonsularnej, zm. w 199 w Rzymie) − 14. papież w latach 189-199, święty Kościoła katolickiego.

Biografia[]

Wiktor był synem Feliksa, pochodził z cesarskiej Afryki Prokonsularnej. Jego językiem ojczystym była łacina. W Rzymie za czasów Wiktora I już częściej stosowano w liturgii język łaciński, który wypierał grekę.

Za pontyfikatu Wiktora I wzrósł autorytet biskupa Rzymu, ze względu na sukcesję apostolską. Sukcesję propagował Ireneusz z Lyonu, który ustalił także imienną listę biskupów rzymskich, poczynając od Piotra Apostoła. Z kolei nawrócony prawnik Tertulian po raz pierwszy uzasadniał prymat biskupów Rzymu obietnicą, którą Chrystus złożył pierwszemu papieżowi. Papież dążył do ujednolicenia daty obchodzenia świąt Wielkanocnych według zwyczaju przyjętego w Rzymie, to znaczy w pierwszą niedzielę po czternastym dniu miesiąca Nisan. Na tym tle, doszło do ostrego sporu z gminami chrześcijańskimi w Azji. By rozstrzygnąć tę kwestię, Wiktor I zwołał synody, które poparły jego opinię. Tylko biskupi z Azji Mniejszej kierowani przez Polikratesa, biskupa Efezu, nie zaakceptowali tych ustaleń. Papież wykluczył, zatem te gminy nie tylko ze wspólnoty z Kościołem rzymskim, ale z całego Kościoła. Wiktor I był pierwszym papieżem łacińskojęzycznym, który miał kontakt z dworem cesarskim przez chrześcijankę Marcję, metresę cesarza Kommodusa, dzięki której udało się uwolnić wielu chrześcijan skazanych na pracę w kopalniach Sardynii. Wśród uwolnionych był też przyszły papież Kalikst I. Określił też, że w specjalnych i nagłych wypadkach można używać do chrztu jakiejkolwiek wody. W 196 roku ekskomunikował za głoszenie adopcjanizmu Teodora, garbarza z Bizancjum oraz pisarza gnostyckiego – Floryna. Był często krytykowany zarówno ze względu na swoje pochodzenie jak i z powodu swoich decyzji. Jednym z jego największych krytyków był Ireneusz z Lyonu.

Papież Wiktor I zmarł w Rzymie w 199 roku. Kościół katolicki czci Wiktora I jako świętego w liturgii 28 lipca, ormiański wspomina świętego 20 kwietnia, a koptyjski – 6 listopada.

Advertisement